هفت جلد کتاب از سوی پژوهشکده مردم‌شناسی در سمینار نوروز، تنوع فرهنگی و همبستگی ملی و منطقه‌ای رونمایی می‌شود.
میراث فرهنگی كه ملموس باشد و ثبت شده؛ شرایطی مشخص و ثابت دارد. مكان جغرافیایی آن مشخص است، قوانین داخلی و بین‌المللی درباره آن واضح است و همه‌چیز با توجه به آنچه كه ثبت شده و دیده می‌شود، قابل پیگیری و دسترسی است.
سمیع‌الله حسینی مکارم، معاون توسعه مدیریت سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، امروز چهارشنبه 6 بهمن‌ماه در جمع معاونان گردشگری استان‌ها، گفت: «بنا بر تصمیماتی که گرفته‌شده است، نوروز سال 96 به‌صورت ویژه و با ارائه خدمات بهتر برگزار خواهد شد.»
با ایجاد سازمان میراث فرهنگی در سال ١٣٦٧ و قرار گرفتن مراکز مردم‌شناسی، باستان‌شناسی و اداره کل موزه‌ها در دل این سازمان و آغاز فعالیت‌های گسترده، ثبت و ضبط آئین‌ها و سنت‌های «نوروز» یکی از مهمترین اقداماتی بود که کهن‌ترین و فراگیرترین عامل فرهنگی ایران را به سمت جهانی شدن پیش برد.
«نوروز» بار دیگر در فهرست میراث جهانی ثبت شد، چون پنج کشور تمایل داشتند تا این آیین باستانی را مشترک با کشورهای همسایه خود در سطحی گسترده‌تری به‌عنوان یک آیین باستانی به ثبت جهانی برسانند.
«نوروز؛ جشن نوزایی آفرینش» نوشته علی بلوکباشی پرفروش‌ترین کتاب انتشارات دفتر پژوهش‌های فرهنگی را در بیست و نهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از آن خود کرد.
نوشتار حاضر، به بررسی چگونگی برگزاری مراسم جشن نـوروز در شـبه قـارۀ هند می‌پردازد که عمدتا در عهد تیموریان هند به صورت منظم و مفصل برگزار می‌گردید. در این مقاله، با اتـکاء به اطلاعات موجود در منابع تاریخی و با رویکردی توصیفی - تحلیلی، فرازوفرودهای این جشن در دربار چند شـاه نخست این حکومت مـورد بـررسی قرار گرفته است. مقاله، این پرسش اساسی را مورد توجه قرار می‌دهد که دیدگاه و موضع شاهان تیموری نسبت به جشن نوروز و تشریفات برگزاری آن، متأثر از چه عواملی است. در این نوشتار، نشان داده شده است که نگاه حکمرانان تیموری بـه جشن نوروز و اقدامات آنها برای برگزاری یا عدم برگزاری مراسم این جشن، متأثر از طرز تفکر و اندیشۀ این شاهان و اوضاع سیاسی و اجتماعی روزگار آنها بوده است.
انسان در جهان امروز چنان خود را در چنبرۀ کارهای روزمره گرفتارکرده است که این کارها همچون تارتَنَک، تارهایی محکم در پیرامون او تنیده که گسستن بندهای آن و رهایی از آن بس سخت و دشوار می نماید. هرچند، جهان ما در گذار از سنّت به تجدد در مسیر عقلانیت و خردورزی گام برمی دارد، ولیکن اگر این حرکت همراه با درایت و تدبیر نباشد در ماهیت امر، انسان ها را از اصل و ریشۀ فرهنگی خود جدا و از خود بیگانه می کند و پیوند های عاطفی و فرهنگی آنها را با یکدیگر و با گذشتگان خود می گسلد یا سست و کم رنگ می کند. حال اگر انسان بخواهد در جهان نوین امروزی ریشه و اصالت فرهنگی خود را در زندگی حفظ کند و یک زندگی بخردانه و با معنا داشته باشد، ناگزیر از رجعت به هویت خویش و بهره مندی از فرهنگی است که درفضای آن رشد کرده و پرورش یافته است.
«به مناسبت عید نوروز مردم به مدت شش روز در جشن و سرور بسر می‌برند و ثروتمندان به فقرا هدیه می‌دهند و تمام مردم لباس نو می‌پوشند و در خانه‌های خود را به روی همه باز می‌گذارند و دستجمعی به آوای موسیقی به رقص و پایكوبی می‌پردازند و عده‌ای نیز به تفرج و گردش خود را سرگرم می‌نمایند، و حتی ثروتمندان در این جشن مرده‌ها را فراموش نمی‌كنند و مقداری غذاهای معطر و اشتهاآور روی پشت‌بامها و یا روی برجهای مرتفع و بلند می‌گذارند و به گمان خود روح آنها را در این جشن و سرور شركت می‌دهند
ایرانیان باستان روزهای بسیاری از سال را به انگیزه های گوناگون جشن می‌گرفتند، و به شادی برمی‌خاستند، و با پایكوبی و دس افشانی و نغمه سرایی دل خوش می‌داشتند. از جشن‌های زیبا و بنام آنان، یكی جشن‌های دوازده‌گانه بود، كه در هر ماه از سال به روزی كه نام آن ماه با آن روز برابر می آمد، دست از كار بر می‌گرفتند و به سور و شادی می‌پرداختند. بنا براین با گذشت یك سال دوازده بار روز شادمانی می‌داشتند، و هر یك را چنین می‌خواندند: فروردینگان، اردیبهشتگان، خردادگان، تیرگان، مردادگان، شهریورگان، مهرگان، آبانگان، آذر جشن، دی جشن، بهمنگان یا بهمنجه و مردگیران یا مژده گیران.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید