اخبار

علیرضا بهرامیان:جامع التواریخ نخستین تاریخ‌نگاری عمومی و جهانی است/ یوسف الهادی:پژوهشگران دوره مغول آثار «سعد الغامدی» را بخوانند/ عبدالرسول خیراندیش:تاریخ رشیدالدین فضل‌الله درباره مغولان دقت بالایی دارد/ اکبر ایرانی:رشیدالدین فضل‌الله بنیانگذار جایزه کتاب سال بود

نشست نقد کتاب «دگرگونی بزرگ» اثر «کارل پولانی» با حضور سید هاشم آقاجری، استاد تاریخ و محمد مالجو، مترجم کتاب برگزار شد. دبیری این نشست نیز بر عهده داریوش رحمانیان، پژوهشگر تاریخ بود.

نویسنده در این کتاب با استفاده از دیدگاه‌ها و نظریات ویتگنشتاین درباره مقوله‌های «زبان» و «ذهن» به تحلیل و بررسی سنت فلسفی این اندیشمند اتریشی و مدرس دانشگاه کمبریج انگلستان پرداخته است.

کیوان مهرگان که به تازگی مجموعه شعر او با نام «عاشق لو نرفته» از سوی نشر ثالث منتشر شده، گفت: از سال 1377 بعد از تحولات اجتماعی‌ای که در ایران اتفاق افتاد و دوران اصلاحات پا گرفت، گرایش من برای بیان نظرات اجتماعی در حیطه شعر تقویت شد.

همایش علمی یک روزه استاد شهریار و عبدالرحیم کاراکوچ با مشارکت و حمایت بنیاد یونس امره از کشور ترکیه و موسسه فرهنگی هنری اکو برگزار می شود.

برای دانشجویانی که قصد تحصیل در خارج از کشور را دارند به همان اندازه که دانشگاه مقصد اهمیت دارد، شهر یا کشوری که در آن قصد ادامه تحصیل را دارند نیز مهم است

نشست «رئالیسم اجتماعی در مستند انیمیشنی» یکشنبه ۸ دی در خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.

خستین همایش علمی بین‌المللی شیخ صفی‌الدین اردبیلی با حضور نمایندگانی از 4 كشور خارجی در تهران برگزار می‌شود.

1341 خورشیدی در یک خانواده مذهبی در اصفهان به دنیا آمدم. پدر من و مادر من از نوادگان آیت‌الله آقا موسی نجفی اصفهان هستند. خانواده و اجداد من هم خانواده سیاسی و هم علمی بودند. این علاقه در خانواده‌ام وجود داشت و به من هم منتقل شد. خانواده ما خیلی زود جذب انقلاب شد. همه خانواده ما که شامل 6 خواهر و برادر بودند انقلابی هستند. سنخیت بسیاری با انقلاب داشتیم. البته منکر هم نمی‌شوم که برخی از فامیل‌ها چنین حسی که ما نسبت به انقلاب داریم را ندارند. تمایل به انقلابی شدن در من این انگیزه را به وجود آورد که تحصیلات عالیه خود را در رشته سیاسی ادامه دهم.

اصطلاح پست مدرنیسم برای توصیف بعضی از نگرشها در زمینه فلسفه، سیاست، ادبیات، خصوصاً هنر معماری به کار می­رود که وجه مشترك همه‌ی آن‌ها واكنش نسبت به بحران‌های مدرنیته و نقد نظریه‌های كلان و کلی­نگر آن است. این اصطلاح که به عنوان وجه ممیز عرصه معاصر از عرصه مدرن فهمیده می شود ظاهرا اولین بار در سال 1917 توسط فیلسوف آلمانی رودلف پانویتس برای توصیف هیچ­گرایی فرهنگ غربی قرن بیستم که مضمونی وام گرفته از نیچه بود به کار رفت. این واژه مجددا در 1934 در آثار منقد ادبی اسپانیایی فدریکو اونیس در اشاره به واکنشی علیه مدرنیسم ادبی ظاهر شد.