اخبار

در میان ده تن از بزرگ‌ترین دانشمندان ایرانی که سهمی بنیادین در تحول علم در دنیای اسلام داشته‌‌اند، بیرونی جای ویژه‌‌ای دارد. درحالی‌که دیگران صرفاً ریاضی‌دان، منجم، طبیب، مورخ، جغرافی‌دان، زمین‌‌شناس، فیلسوف یا ادیب بوده‌اند، بیرونی در همه این علوم دست داشته و به همین دلیل نیز او را «نابغه جهانی» نامیده‌اند، عنوانی که چند قرن بعد به لئوناردو داوینچی در دنیای غرب داده شد.

ابوریحان بیرونی در فهرست جهانی نکوداشت‌های ۲۰۲۳ – ۲۰۲۲ یونسکو به طور مشترک برای ایران،ازبکستان و تاجیکستان به ثبت رسید.

پژوهشگر علوم اسلامی با اشاره به برجا ماندن 180 تالیف از حکیم ابوریحانی بیرونی گفت: از این تعداد 22 عنوان در کتابخانه‌های کشورمان موجود است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در مورد ابوریحان بیرونی و اهمیت جایگاه اندیشه او اظهار کرد: سرنوشت ابوریحان بزرگترین سرمشق برای ما است که به اکتشاف و اختراع سخن جدید و همچنین به دانش‌های نوین نایل شویم.

بیست‌وششمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی بوعلی سینا در روز چهارشنبه ۱۷ شهریور ساعت ۱۱ صبح با عنوان «فراز و فرود اندیشه ابن‌سینا در اروپای سده‌های میانه»برگزار می‌شود.

مرحوم جلال‌الدین همائی در مقدمه فاضلانه خود بر کتاب التفهیم لأوائل صناعه التنجیم ابوریحان بیرونی (نشر انجمن آثار ملی، ۱۳۵۲)، ضمن شرح و بیان «افکار تازه و نوآورده‌های علمی ابوریحان» به نکته غریب و شگفتی اشاره می‌کند که در قاموس حکمت هنر ایرانی ـ اسلامی، نکته‌ای بدیع و جالب توجه محسوب می‌شود

نشست مجازی «واکاوی اندیشه‌های ابوریحان بیرونی»، به مناسبت فرارسیدن ۱۳ شهریور، روز بزرگداشت ابوریحان بیرونی، دیروز و به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.‌

ابوریحان محمد بن احمد بیرونی از علمای بزرگ و ریاضیدانان ‘ منجمان ‘ مورخان و کاملان قرن چهارم و پنجم هجری است و محققان او را از بزرگترین حکمای شرق میدانند

توانایی های ابوریحان در علوم طبیعی شخصیت تاریخ نگار او را تحت الشعاع قرار داده است. در میان آثار متعدد وی، الآثار الباقیه و تحقیق ماللهند دو کتابی هستند که با نگاهی نو به تاریخ نگاشته شده اند.

وقتی ایدئولوژیِ سیاسی بخواهد به تاریخ نگاه کند، از عینک خودش آن دوران را ‌بینید، بینش‌اش کور می‌شود. ما باید دقت کنیم که از منظری واقع‌بینانه، وقایع را نظاره‌گری کنیم. در زمان سامانیان، غزنویان و بوییان، مجموعه حکومت‌ها تلاش می‌کردند که به دانشمندان خود ارزش بدهند و برای آنها شرایط خوبِ زندگی و تحصیل و علم‌ورزی را فراهم کنند. ابن سینا وقتی به دربار علاءالدوله می‌رود، در مقدمه معراج‌نامه می‌گوید که "اکنون جرئت می‌کنم نظرم را بیان کنم." آن دوران، دوران آزاد اندیشی در مقایسه با وضعیت تفکر در جهان آن روز بود.