اخبار

«ریشه‌یابی ۱۵۰۰ جانام کهن» نوشته مرتضی مومن‌زاده از سوی انتشارات روزنه منتشر شد. این کتاب پژوهشی است که با روش جغرافیایی در ریشه‌شناسی جانام‌ها صورت گرفته و نتیجه چند بُعدی دارد که می‌تواند در ریشه‌یابی نام مکان‌ها، زبان‌شناسی، کیش‌شناسی و تاریخ دین‌های مختلف کاربرد داشته باشد.

از نگاه حافظ، ماه رمضان و نوروز هر دو غنیمت‌هایی‌اند كه باید در ایام زندگی قدرشان را دانست و گرامی‌شان داشت. عمر هر دو كوتاه است و هم‌زمانی آنها در عمر یك نفر، كمتر بیش از دو بار اتفاق می‌افتد؛ همچون عمر گل كه كوتاه است و باید آن را عزیز شمرد.

اگر نوروز را فراخ بنگریم جشن بزرگداشت رستاخیز است و ما رستاخیز گیتی را با نوروز جشن می‌گیریم.

نعمت‌الله فاضلی، انسان‌شناس و نویسنده گفت: کتاب کوچک «نوروز نوشت» حاصل تاملات من است. می‌توانید این کتاب را هدیه بدهید و با این هدیه کوچک به عزیزانتان، چراغ کوچکی را روشن کنید. عموماً گفتمان نوروز در ایران گفتمان تاریخی است. ریشه‌ها و اسطوره‌های نوروزی با هویت ایرانی پیوند خورده است.

وابستگی انسان به طبیعت بیشتر به سبب نقش و تاثیر طبیعت در زندگی اجتماعی و اقتصادی اوست. هر یک از فصل‌های سال نقش و اثری خاص در شکل دادن فعالیت‌های مردم در جامعه دارد. نوروز ایرانیان که در آغاز فصل بهار جشن گرفته می‌شود پیام‌آور نوشدگی سال و آمدن گرما و مرگ زمستان و باززایی طبیعت و زمان خروج انسان از عالم خمودگی و پیوستن به طبیعت و شروع حیات اجتماعی دوباره در جامعه و کار دسته‌جمعی در بیرون از خانه است.

سال جاری بسیاری از بزرگان حوزه‌های فرهنگ و هنر و ادب را از دست دادیم. زنده‌یاد استاد آذرتاش آذرنوش از همین بزرگان بود که راوی فرهنگ ایران در متون عربی شمرده می‌شد.

محیط طباطبایی: باید هر آیینی را به شکل صحیح آن برگزار کرد. در صورت برگزاری صحیح آیین‌هاست که آن‌ها می‌توانند به حیات خود ادامه دهند. باید هنجار اجتماعی ایجاد کنیم نه ناهنجاری.

دیرینگی نوروز در فرهنگ ایران و آسیای غربی خود باعث پیدایش مضامن اساطیری در ادوار گوناگون شده است. هر چند نمی توان تاریخی قطعی برای پیشینه نوروز قائل شد، اما رگه هایی از اساطیر نوروزی مربوط به هزاره نخست پ.م. و اعصار بعد را می توان یافت.

در روزگارانی بس کهن، در این سرزمین نیز همچون بسیاری از سرزمینهای دیگر، گاهشماری بر مبنای «ماه» بود. چون هر کسی می توانست با چشم خود بر شمارش روزهای آن بپردازد و دگرگونیهای آن همچون دگرگونیهای خورشیدی نبود که آگاهی از آن در انحصار گروهی ویژه باشد. حتی در روزگارانی بس کهن تر، مردمان ساده دل، ماه را گرانمایه تر از خورشید می پنداشتند؛ چون بنا بر باور آنان نورافشانی خورشید درخشان تر، هم پای ماه نبود، چو ماه در دل تاریکی شب را به روشنی می آراست، در حالی که خورشید زمانی می درخشید که روز روشن بود۱!

سه ساعت و نیم از شب رفته تحویل حمل شد، امروز که جمعه بود، از صبح هوا ابر و گرفته بود، بسیار تاریک مثل شب .کم کم تگرک ، باران و برف شدید، بعد شلاب ، بعد باد و مه و کولاک، باد شدید، سرمای زیاد، یک معرکه غریبی بود، از صبح الی غروب بارید، چنان هوا سرد بود که نمی شد راه رفت، جمیع کوهها و صحرا را مجددا برف سفید کرد.