یک ادیب سعدیشناس، از سعدی بهعنوان آموزگار زیست انسانی یاد میکند؛ اندیشمندی که هنوز میتواند برای انسان امروز، راهی به سوی اخلاق، همدلی و کرامت بگشاید. در جهانی که شتاب زندگی، مجال تأمل را گرفته، درنگ در سخن سعدی میتواند دریچهای به بازشناسی انسان و ارزشهای فراموششده او باشد.
یک جا نماندن، تحصیل در بغداد، سفرهای طولانی به نقاط مختلف جهان و حتی اسارت موقت، همه بر شخصیت و آثار او تأثیر گذاشتند و او را از واعظی منبری، به معلم انسان شناسی متعادل و نرمخو بدل کردند.
اول اردیبهشت، روز بزرگداشت سعدی شیرازی، روز تجلیل از ادب پارسی گرامی باد.
در کلامالله میخوانیم که حضرت ابراهیم(ع) در گفتوگو با خداوند تعریف و توصیه میکند و در نهایت آرزوی خود را اینجا بیان میکند که خدایا به من «حکمت» عطا بفرما. یعنی «نبوت» تکمیل خود را در «حکمت» میبیند. موضوع حائز اهمیت آن است که وقتی شما این مباحث حکمی را در اندیشههای بزرگانی چون فردوسی، نظامی، مولوی، عطار، سعدی و حافظ به خوبی رصد میکنید، درمییابید که همه این بزرگان به دنبال حکمت، معرفت و خرد هستند.
پیام سعدی برای مخاطب امروز، عشق، حکمت و انساندوستی در زبانی ساده و فاخر است. برای آشتی نسل جوان با سعدی، میتوان از بازخوانی اشعار عاشقانه و حکایات گلستان در قالبهای مدرن مانند موسیقی، تئاتر یا رسانههای دیجیتال استفاده کرد تا جذابیت آثارش برای آنها نمایان شود.
وزیر میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی، در یادداشتی به مناسبت بزرگداشت سعدی شیرازی، نوشت: سعدی، صرفاً بخشی از گذشته نیست؛ او آیندهای محتمل و ممکن برای انسان معاصر است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همزمان با اول اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی شاعر قرن هفتم، در پیامی با گرامیداشت این شاعر بزرگ کشورمان، بر وفاق و همدلی در این روزهای پرالتهاب بهویژه برای جوانترها تاکید کرد.
به مناسبت یکم اردیبهشتماه، روز بزرگداشت سعدی شیرازی، کتابخانه و موزه ملی ملک، آثار ارزشمند این موقوفه فرهنگی آستان قدس رضوی در تهران را با محوریت «استاد سخن پارسی»، معرفی کرد.
به مناسبت اول اردیبهشت ماه (روز بزرگداشت سعدی) با دکتر حامد مهراد، پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی درباره دلایل جهانی شدن برخی آثار و اشعار شیخ اجل گفت و گو کردهایم
شعر «بنیآدم اعضای یک یکدیگرند» از سعدی، یکی از بلندترین قلههای اندیشه انسانی در همسرنوشتی و اخلاق اجتماعی است. گاهی بجای “یکدیگر” عبارت “یک پیکرند” استفاده میشود که هر دو شاخههای زیبایی از درخت اندیشه و خرد سعدی است و ما از هر دو عبارت استفاده میکنیم. اما پرسش این است: آیا این شعر تنها آرمانشهری اخلاقی را به تصویر میکشد یا میتوان آن را به مثابه مدلی نهادی برای توسعه انسانی بازخوانی کرد؟
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید