مرگ کامو،نویسنده ی فرانسوی (1960م)

1392/10/14 ۰۹:۳۳

آلبر کامو نویسنده معروف فرانسوی، هفتم نوامبر ۱۹۱۳م در الجزایر و در خانواده‏ای فقیر به‌دنیا آمد. کودکی کامو در فقر و تنگ‏دستی گذشت و در میان طبقه کارگر بزرگ شد. وی دوران تحصیل را با نمراتی درخشان به پایان رسانید و سپس به تدریس و تحصیلات دانشگاهی پرداخت.

آلبر کامو نویسنده معروف فرانسوی، هفتم نوامبر ۱۹۱۳م در الجزایر و در خانواده‏ای فقیر به‌دنیا آمد. کودکی کامو در فقر و تنگ‏دستی گذشت و در میان طبقه کارگر بزرگ شد. وی دوران تحصیل را با نمراتی درخشان به پایان رسانید و سپس به تدریس و تحصیلات دانشگاهی پرداخت. کامو چندی بعد به روزنامه‏نگاری و فلسفه علاقه‏مند شد و عشق فراوانی به درام و درام‏نویسی پیدا کرد. از این‏رو، در یک گروه نمایشی سیار مشغول به‌کار شد و در ایفای نقش‏های کلاسیک شرکت جست. سپس، خود گروهی نمایشی تشکیل داد و آثار متعددی را آماده نمایش نمود. هرچند کامو در دوران تحصیل مبتلا به مرض سل شده بود، ولی مطالعه و نویسندگی را‌‌ رها نکرد و پایان‌نامه دکترای خود را در رشته مسیحیت و اعتقاد یونانی به رشته تحریر درآورد. وی سفرهایى به ایتالیا، استرالیا و چکسلواکی نمود و چندین اثر بزرگ نگاشت. کامو در سال ۱۹۴۰م به پاریس رفت و نشریه "کومبا" را که از انتشارات نهضت زیرزمینی مقاومت ملی فرانسه در برابر نازی‏‌ها بود، تأسیس کرد و چندی نگذشت که همین روزنامه، ارگان رسمی و اساس نهضت مقاومت ملی شد. کامو پس از خاتمه جنگ جهانی دوم، نویسندگی را ادامه داد و با نگارش کتاب معروف «طاعون» به شهرت دست یافت و در سال ۱۹۵۷م موفق به اخذ جایزه ادبی نوبل شد. طاعون، رمزی است برای فرانسه اشغال شده از طرف آلمان و رمزی است برای وضع بشر به‌طور کلی. آلبر کامو، یکی از صاحب‏نظران بزرگ قرن بیستم میلادی به‌شمار می‌‏رود و آثار و شخصیت او، نماینده اختلافات بزرگ این قرن است که تمدن جهان غرب را متزلزل ساخته. کامو در جست‏وجوی یک عقیده فلسفی یا دینی نبود، بلکه در جست‏وجوی یک راه زندگی بود که در آن، منطق دل و احساس با منطق اندیشه و تفکر مورد احترام قرار گیرد و حدودی که واقعیت بر افراد تحمیل کرده است، در نظر گرفته شود. به همین جهت، کامو یک اگزیستانسیالیست خوش‌بین است که بر اصالت وجود و انسان‏گرایى عقیده دارد و درصدد پیدا کردن اخلاقی است که بر پایه هم‌بستگی و سعادت و عشق باشد. کامو را هم‏چنین از مردان مبارز و در عین حال پوچ‏اندیش زمان خود دانسته‏اند که مدت‏‌ها با نیش قلم خود، با دیکتاتوری‏های زمان به مبارزه پرداخت. کامو در عین حال که در مجاورت نزدیک امور واقعی و جاری کشورش به‌سر می‌‏برد، پا را از وقایع فرا‌تر می‌‏نهاد تا به مسائل واقعی‏‌تر و والا‌تر دست یابد. شیوه بیان کامو به شیوه نگارش باب روز بستگی ندارد و از فصاحت و سادگی سبک کلاسیک برخوردار است. از کامو آثار متعددی به‌جای مانده است که "سوءتفاهم"، "حکومت نظامی"، "درست‏کاران"، "پشت و رو"، "جشن‏‌ها" و "بیگانه" از جمله نمایش‏نامه‏‌ها و آثار ادبی او می‌‏باشند. آلبر کامو سرانجام در تاریخ چهارم ژانویه سال ۱۹۶۰ میلادی بر اثر برخورد اتومبیلش به درخت در سن چهل و هفت سالگی درگذشت.