واژه نامۀ گویش اشتهاردی

1394/3/31 ۱۲:۱۵

واژه نامۀ گویش اشتهاردی با پژوهش و تألیف محمد پارسانسب از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی راهی بازار نشر شد. واژه نامۀ حاضر مشتمل است بر حدود دوازده هزار مدخل شامل اسم، اسم مصدر، حاصل مصدر، ضمیر، قید، صفت، حرف، اسم صوت، اتباع، نام آواها، ترکیب های اسمی، فعلی، کنایی ، تکیه کلام ها و شبه جمله ها.

واژه نامۀ گویش اشتهاردی با پژوهش و تألیف محمد پارسانسب از سوی فرهنگستان زبان و ادب فارسی راهی بازار نشر شد.

واژه نامۀ حاضر مشتمل است بر حدود دوازده هزار مدخل شامل اسم، اسم مصدر، حاصل مصدر، ضمیر، قید، صفت، حرف، اسم صوت، اتباع، نام آواها، ترکیب های اسمی، فعلی، کنایی ، تکیه کلام ها و شبه جمله ها.

در تدوین این واژه نامه که اغلب واژه های گویشی پر کاربرد در این گویش را در بر دارد، به این شیوه عمل شده است:

1 – درج مدخل ها با خط فارسی .

2 – در واج نویسی مدخل ها همزۀ آغازین ثبت نشده است.

3 – تفاوت های آوایی رایج در محله های مختلف با درج علامت ممیز مشخص می گردد.

4 - تعیین جایگاه تکیه در کلماتی که صورت مکتوب آن ها به هم شبیه است و وجود تکیه باعث تمایز معنایی می شود.

5 – تعیین جنسیت کلمه با ثبت کوته نوشت (مؤ.) برای مؤنث و (مذ.) برای مذکر و (مذ. مؤ) برای کلماتی که هر دو جنس مذکر و مؤنث را دارند و نیز کوته نوشت (مجا) برای مجازاً و (کنا) برای کنایه.

6 – آوردن معنی حقیقی ، کنایی و مجازی کلمه. چنانچه مدخل دو یا چند معنی داشته باشد با درج شماره، معانی دوم، سوم و ... نیز عرضه می شود.

7 – نقل جمله به عنوان شاهد مثال در مواقع ضروری و نشان دادن جایگاه و معنای مدخل در جمله.

8 – اشاره به حوزه یا حوزه های کاربرد کلمه با آوردن متمم هایی چون : در طب، در کشاورزی ... در آئین سوگواری

9 – ارجاع به مدخل های مشابه یا مترادف

10 – تنظیم الفبایی واژه نامه در این اثر به رایانه سپرده شده است.

پارسانسب، محمد، واژه نامۀ گویش اشتهاردی، تهران، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، 462 صفحه، شمارگان: 500 نسخه، قطع: وزیری، 1393.

میراث مکتوب