1399/11/5 ۱۳:۳۳
مهمترین منبع درآمد مملکت بلکه تنها عایدی از ممرّ مالیاتی بود که بر املاک کشاورزی در زمان مرحوم میرزا تقی خان امیرکبیر تعیین و ممیزی شده بود. این عایدات مرکب بود از جنس و نقد و هر قریه میبایستی مقداری گندم تحویل دهد حتی اراضی که در آن پنبه یا جو و یا صیفی کشت می گردید قبلا تقویم شده بود و دین مالک مطالبه می گردید.
مالیات نقدی فقط از ممرّ سرانه و رعایا دریافت می شد. این مالیاتها در کتابچه هایی تنظیم یافته بود و یک نسخه نزد مستوفی هر محل و نسخۀ دیگر نزد مستوفی کل در پایتخت محفوظ بود.
هر سال مستوفی یک کتابچه برای مخارجی که هر حاکم می بایستی پرداخت کند تدوین می کرد.
هر ولایت یا باقی داشت یعنی عایدات اضافه بر مخارج و یا کمبود یعنی مخارج اضافه بر خرج و چنانچه حاکمی باقی می داشت آنا به خزانه برمی گرداند و اگر کمبود می داشت از خزانه آنجا دریافت می کرد. بعضی از مخارج هم در خزانه تأدیه می گردید ولی کمتر اتفاق می افتاد که گیرنده خودش وجه نقد را دریافت کند. صرافان قبوض و بروات را خریداری کرده وصول می کردند. قیمت خرید و فروش این اسناد مربوط بود به وضعیت و امنیت هر محل با این رویه صندوق و باجه در ایران وجود نداشت اول باجه ای که احداث شد در تلگرافخانه بود سپس در پستخانه پس آنگاه در بانگ شاهنشاهی انگلیس....
ارمغان دوره سی و دوم شهریور 1342 شماره 6
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید