رحلت آیت ‏الله بهاءالدین محلاتی (1360ش)

1393/5/27 ۰۷:۴۳

آیت ‏اللَّه شیخ بهاءالدین محلاتی در سال 1275ش (1313ق) در خاندانی اهل علم در نجف اشرف به دنیا آمد. وی در هفت سالگی به همراه پدرش به شیراز رفت و پس از فراگیری مقدمات و ادبیات، در محضر پدرش و آیت ‏اللَّه میرزا محمدصادق مجتهد شیرازی، فقه و اصول را آموخت. ایشان همچنین مدتی حكمت الهی را از محضر سیدعلی حكیم كازرونی فرا گرفت و از آن پس برای ادامه تحصیل، عزم نجف اشرف نمود. آیت ‏اللَّه محلاتی در حوزه علمیه نجف، به مدت ده سال از محضر عالمان نام‏آوری همچون آقا ضیاءالدین عراقی، آخوند ملامحمدكاظم خراسانی و میرزای نایینی استفاده كرد تا به درجه رفیع اجتهاد نائل آمد. ایشان در سال 1309 به شیراز بازگشت و از آن پس به مدت بیش از نیم قرن، عهده ‏دار تدریس و مرجعیت امور مردم گردید.

آیت ‏اللَّه شیخ بهاءالدین محلاتی در سال 1275ش (1313ق) در خاندانی اهل علم در نجف اشرف به دنیا آمد. وی در هفت سالگی به همراه پدرش به شیراز رفت و پس از فراگیری مقدمات و ادبیات، در محضر پدرش و آیت ‏اللَّه میرزا محمدصادق مجتهد شیرازی، فقه و اصول را آموخت. ایشان همچنین مدتی حكمت الهی را از محضر سیدعلی حكیم كازرونی فرا گرفت و از آن پس برای ادامه تحصیل، عزم نجف اشرف نمود. آیت ‏اللَّه محلاتی در حوزه علمیه نجف، به مدت ده سال از محضر عالمان نام‏آوری همچون آقا ضیاءالدین عراقی، آخوند ملامحمدكاظم خراسانی و میرزای نایینی استفاده كرد تا به درجه رفیع اجتهاد نائل آمد. ایشان در سال 1309 به شیراز بازگشت و از آن پس به مدت بیش از نیم قرن، عهده ‏دار تدریس و مرجعیت امور مردم گردید. آیت ‏اللَّه محلاتی تا پایان عمر خویش در ایجاد مؤسسات خیریه كوشا بود و در این مدت، اماكن عام المنفعه متعددی را ایجاد كرد. در كنار فعالیت‏های علمی و اجتماعی ایشان، از آیت ‏الله بهاءالدین محلاتی آثار تالیفی نیز بر جای مانده كه رهنمای حق، اصول العقاید، خطبات جانسوز و تالیفاتی در فقه و اصول از آن جمله‏ اند. این فقیه اصولی سرانجام در بیست و هفتم مرداد 1360 ش برابر با هفدهم شوال 1401 ق در 85 سالگی بدرود حیات گفت و در شیراز مدفون گردید.