امضای موافقت نامه الجزایر بین ایران و عراق(1353 ش)

1397/12/15 ۰۹:۰۵

در فرصت تشكیل اجلاس سران دول صادركننده نفت كه از تاریخ 13 تا 15 اسفند 1353 ش برابر با 4 تا 6 مارس 1975 م در الجزیره پایتخت الجزایر تشكیل گردید، در این روز، ایران و عراق طی اعلامیه مشتركی اعلام كردند كه درمورد رفع اختلافات دو كشور به توافق رسیده‏اند و امنیت و اعتماد متقابل را در امتداد مرزهای مشترك خویش برقرار خواهند ساخت.

در فرصت تشكیل اجلاس سران دول صادركننده نفت كه از تاریخ 13 تا 15 اسفند 1353 ش برابر با 4 تا 6 مارس 1975 م در الجزیره پایتخت الجزایر تشكیل گردید، در این روز، ایران و عراق طی اعلامیه مشتركی اعلام كردند كه درمورد رفع اختلافات دو كشور به توافق رسیده‏اند و امنیت و اعتماد متقابل را در امتداد مرزهای مشترك خویش برقرار خواهند ساخت. طرفین تصمیم گرفتند روابط حُسن همجواری و دوستانه خود را به ویژه درراه حذف و از بین بردن كلیه عوامل منفی و ایجاد همكاری متقابل برقرار سازند و منطقه باید از هرگونه دخالت خارجی مصون بماند. به منظور اجرای تصمیمات اتخاذ شده در الجزیره، وزیران امور خارجه ایران، عراق و الجزایر، جهت تنظیم و امضای سند حاوی اعلامیه الجزایر، چندین بار با یكدیگر ملاقات كردند كه در نهایت در 23 خرداد 1354 به امضای دو طرف رسید. پس از توافق الجزیره، سطح روابط دو كشور به حد اعلای خود رسید و طرفین ضمن اعلام تصمیم قاطع خود برای اجرای كامل مفاد این قرارداد، از اقدامات جدی دو طرف در اجرای مفاد قرارداد الجزیره، به منظور پایان بخشیدن به كلیه اختلافات معوقه بین دو كشور و حفظ مناسبات دینی و تاریخی و روابط حسن همجواری، ابراز خشنودی كردند. اما این موافقت‏نامه كه به قرارداد 1975 الجزایر معروف گردید. بیش از پنج سال دوام نیافت و در شهریور 1359ش با نقض آشكار آن توسط صدام حسین، مرزهای جمهوری اسلامی ایران مورد هجوم رژیم عفلقی قرار گرفت و جنگ هشت ساله‏ای به دولت و ملت ایران تحمیل شد. در پایان جنگ و در شكستی مفتضحانه، صدام حسین حاكم دیكتاتور دولت عراق، دوباره این قرارداد را به رسمیت شناخت.