1397/5/24 ۱۰:۱۸
افضل الدین بدیل بن علی خاقانی شروانی، معروف به حَسّانُ العَجَم از بزرگترین شاعران قصیده گوی و از اركان مسلّم شعر فارسی به شمار میرود. وی نزد عمویش، كافی الدینعمر بن عثمان، و پسر عمَّش، وحیدالدین عثمان، علوم ادبی و حكمت را فرا گرفت
افضل الدین بدیل بن علی خاقانی شروانی، معروف به حَسّانُ العَجَم از بزرگترین شاعران قصیده گوی و از اركان مسلّم شعر فارسی به شمار میرود. وی نزد عمویش، كافی الدینعمر بن عثمان، و پسر عمَّش، وحیدالدین عثمان، علوم ادبی و حكمت را فرا گرفت و مدتی در خدمت ابوالعلاء گنجوی، دانشمند مشهور آن زمان، تلمذ كرد و به دامادی او درآمد. او سالیانی در خدمت منوچهر شِروانشاه و پسرش بود و مدح ایشان میگفت. مرگ فرزند و حبس و دیگر مصایب بر او روی نمود و در اواخر عمر به عُزلت نشست. قوت اندیشه و مهارت او در تركیب الفاظ و خلق معانی، ابتكار مضامین جدید، استفاده از راههای خاص در توصیف و تشبیه و آوردن ردیفهای مشكل از خواص شعری او محسوب میشوند. تركیبات او غالباً با خیالات بدیع همراه و با استعارات وكنایاتِ عجیب آمیخته است و معانی خاصی را كه تا عهد او سابقه نداشته، در بردارد. خاقانی بر اثر احاطه به غالب علوم و اطلاعاتِ عهدِ خود و قدرت خارق العادهای كه در استفاده از آن اطلاعات در كلام داشته، توانسته است مضامین علمی بیسابقه در شعر ایجاد كند. خاقانی در 595 ق در 75 سالگی در تبریز وفات یافت و در مقبرةالشعرای سرخاب مدفون شد.
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید