سرو کاشمر/ محمد دبیرسیاقی

1396/12/19 ۱۳:۴۸

درخت شاداب و سرسبزی که خزان و پژمردگی و برگ ریزان و افسردگی ندارد و در دل شاعران ذوقی و برابر معشوقان قامتی و پیش عاشقان قیامتی می انگیزد و ما نامش را سرو نهاده ایم یکی از زیباترین و برازنده ترین رستنی های حهانست و هموست که نمونه ای از خرمی و سرسبزی مدام و معیار و مقیاسی برازاهنگام توصیف بالای آختۀ زیبایان و نقش و نگاری بدیع و دلنشین در صنایع قرار می گیرد. وقتی که مسعود سعد سلمان (515-438) معشوق زیبای خود را چون ماه دو هفته از در بدرون می آورد بسرو همانندش می سازد.

و آنگاه که سعدی کهنه کار می خواهد رندانه وصفی از اندام معشوق بنماید سرو چمن را پیش اعتدال قامتش پست می شمارد آن سخنگوی با ذوق دیگر تا بدان حد مبالغه می کند که رستن سروی به بلندی و رسائی قامت دلدار خویش در غاتفر محال می شمارد و آن صنعتگر هنرمند هنگامیکه می خواهد نقشی زیبا بر جامه ای پربها رسم کند دست نیازش بدامن تصویر این درخت برومند دراز می شود حتی ترانه های شیرین و روح دار عامیانه نیز از این نهال خرم مایه گرفته گاه دلارام را آزادانه از کاشمر می آورند و یا آمدن محبوب را چون سروی که از کاشمر آید مطلوب و دلپذیر تشخیص می دهند.

دانشنامه، خرداد 1326 شماره 1

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی

نظر دهید