1395/5/12 ۱۱:۵۲
كمتر از دو سال پس از پایان جنگ ایران و عراق، از روز دوم اوت سال 1990م، با تهاجم نظامی عراق به كویت و اشغال خاك این كشور از طرف نیروهای عراقی، بحران عظیمی در خاورمیانه و خلیج فارس آغاز شد كه تا پایان سال 1990م، كلیه حوادث و جریانات مهم دیگر بین المللی را تحت الشعاع خود قرار داد. در پی این تهاجم، كشورهای جهان واكنش تند و یكپارچهای نشان دادند
كمتر از دو سال پس از پایان جنگ ایران و عراق، از روز دوم اوت سال 1990م، با تهاجم نظامی عراق به كویت و اشغال خاك این كشور از طرف نیروهای عراقی، بحران عظیمی در خاورمیانه و خلیج فارس آغاز شد كه تا پایان سال 1990م، كلیه حوادث و جریانات مهم دیگر بین المللی را تحت الشعاع خود قرار داد. در پی این تهاجم، كشورهای جهان واكنش تند و یكپارچهای نشان دادند و شورای امنیت سازمان ملل متحد با صدور چندین قطعنامه درباره محكومیت تجاوز عراق و تاكید بر لزوم تخلیه بدون قید و شرط كویت از نیروهای متجاوز، سرانجام روز پانزدهم ژانویه 1991م را به عنوان آخرین مهلت تخلیه كویت از طرف نیروهای عراق تعیین نمود و بعد از این تاریخ، توسل به زور برای بیرون راندن نیروهای متجاوز را از كویت تجویز كرد. در اوایل سال 1991م، پیش از فرا رسیدن ضرب الاجل نیمه ژانویه 1991م، بیش از پانصد هزار سرباز امریكایى و دویست هزار سرباز از كشورهای متحد امریكا، علیه عراق در منطقه خلیج فارس متمركز شده بودند. تعداد هواپیماهای جنگنده و بمب افكن متحدین در این عملیات، بیش از 1200 فروند و تعداد تانكهای آنها قریب 4000 دستگاه بود. علاوه بر آن، بیش از یك صد كشتی جنگی در آبهای خلیج فارس و اطراف آن گرد آمده بودند. با چنین تداركی در منطقه كه از پایان جنگ جهانی دوم به این طرف سابقه نداشت، شروع عملیات جنگی علیه عراق در صورت خودداری آن كشور از تخلیه كویت قطعی به نظر می رسید. با خودداری صدام حسین، دیكتاتور سفاك عراق از پذیرش اولتیماتوم شورای امنیت، حملات امریكا و نیروهای متحد، در كمتر از 48 ساعت پس از انقضای مهلت، آغاز شد و در جریان این حملات، بی سابقه ترین خرابی ها و ویرانی ها به بار آمد. در این میان شورش میلیونی مخالفان صدام در عراق شكل گرفت اما نیروهای غربی كه ادامه حكومت صدام ذلیل و شكست خورده را بر جانشینان احتمالی او كه به دنبال حكومت اسلامی بودند، ترجیح می دادند، در حالی كه ساعاتی تا سقوط بغداد باقی نمانده بود، دست از حملات خود برداشتند و صدام با سركوب بی رحمانه این شورش، نگرانی های امریكا از این جهت را برطرف ساخت. در واقع حمله عراق به كویت كه با چراغ سبز امریكا همراه بود و به معنای موافقت ضمنی و یا حداقل عدم مخالفت كاخ سفید تلقی می گردید، بهانه ای بود برای حضور نظامی گسترده امریكا در منطقه حساس خاورمیانه. به عبارت دیگر، امریكا علاوه بر برخورداری از نیروهای واكنش سریع، توانست كل این منطقه را در اختیار گرفته و با تحكیم پایه های دول منطقه، به آنها در زمینه مواجهه با شكل گیری و رشد جنبش های اسلامی كمك نماید. از سوی دیگر، رژیم صهیونیستی نیز با حضور نظامی امریكا در منطقه، ضمن احساس امنیت بیشتر، به جنایات خود ادامه داد.
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید