منظومه های اسماعیلی

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از شاه غریب خیرخواه، متخلص به غریبی خراسانی (د 911ق) كه یاد او در «دیوان غریبی» گذشت. چند منظومه‏ ای از او است كلامی ـ اسماعیلی. هر چند با «دیوان» او در یك مجلد است ولی كارهای مستقلی به نظر می‏آید. نخستین نونی و دربارۀ امام، حجت، داعی و مستجیب. در پایان برخی از منظومه ها تخلص او آمده است: ای «غریبی» ختم كن دیگر كه ظرف عامیان - هست بس تنگ و فراخ است این كلام نازنین. میان منظومه‏ ها بندهایی است به نثر، در آنها چند جا تاریخ 96 (906ق) برای نگارش آمده است. و بر فراز یكی از منظومه‌‏ها آمده است «فی البداهة در حمام غوریان گفته شده».همۀ منظومه‏ ها در اصول و اعتقادهای فلسفی ـ اسماعیلی می‏باشد. تاریخ 96 در «ذریعه، 9/987» 960 ق خوانده شده است.
آغاز نخستین:   در بیان حد، یعنی شناخت هر یك از حدود دین از امام تا مستجیب و در اثنای آن شرح اهل تضاد كه از روز ازل ضد و نقیض حدود دین‎اند.
چیست دانی حد هر یك از حدود راه دین
با تو گویم یادگیرش تا شوی ز اهل یقین
نام ایشان چند باشد هیچ دانــی در جهـان
هفت اما چهار قسمت از مهین و از كهین
آغاز دومین:   در بیان آنكه متعلمان را دانستن هفته و روز و شب و خورشید و ماه دین ضروری است، زیرا كه خورشید و ماه دین كه عبارت از امام و حجتند...
ای پسر گر آنكه هستی طالب اسرار دین
بشنو از من شرح آن از روی تحقیق و یقین
(6)18،   نسخ خوش، بی‌تاریخ، (ص 122-144). (عکس).     شمث‍ 130882
اصل نسخه:   استاد محمد تقی مدرس رضوی بوده، فیلم آن در دانشگاه، ش 2835 (فیلمها، 735/1).

خرید فایل اسکن