رشف الالحاظ فی كشف الالفاظ؛ شرح الالفاظ الحاظ فی شرح الالفاظ؛ شرح الالفاظ فی كشف الالفاظ

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از شرف‌الدین حسین بن احمد تبریزی خالدی، از سدۀ 8 ق. فرهنگ اصطلاحات صوفیان است به ویژه دیوان حافظ، پس از دیباچه 3 فصل دارد: 1. در اسامی عشق و عاشق و آنچه متعلق به وی است، 2. در اسامی‌كه میان عاشق و معشوق مشترك است، 3. در اسامی‌كه مخصوص به عاشق است.
نام نگارنده و «شرح الالفاظ فی كشف الالفاظ» در دیباچۀ نسخۀ در دست آمده است.
آغاز:   حمد و سپاس خدای را كه دُرر معانی را در تحت صور بیان عیان می‎كند... اما بعد، فقیر حقیر حسین بن احمد التبریزی الخالدی... می‏گوید كه بباید دانست كه علم.
انجام:   زر... سیم... گوهر... جستجوی خورده‌گیری را گویند. كه تقصیر در وجود نامده بود و منازعت عاشق و معشوق را نیز گویند. و الله اعلم بالصواب. تم.
منابع دیگر:   فهرستواره، 435/7؛ نسخه‏ ها، 1176/2 كه نام رساله بر حسب منابع و نسخه ‏ها به چهار گونه آمده است (9 نسخه)؛ مشترك، 1521/3 (5 نسخه)؛ پیشگفتار چاپ نجیب مایل هروی، 1362 خ.
(4)129،   نستعلیق تحریری آمیخته به شكسته، 1246-1253ق، ضمن مجموعه از چند رساله هر یك به خامه ‏ای جدا.     شمث‍ ... 
اصل نسخه:   دانشگاه، ش (7)3864 (دانشگاه، 2843/12).
 

خرید فایل اسکن