رسالة فلسفیه

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

بایستی از محمد حفیظ (عبدالحفیظ) بن محمد اشرف حسینی، (د 1160ق/1747م) نوادۀ میر محمد باقر، میر داماد (د 1041ق/ 1631م) باشد،كه در پایان دو رسالۀ مجموعه از خود و نیای خود نام‌می‏برد. و در متن این حاشیه نیز چند جای از نیای خود و «قبسات» او یاد می‏كند و از بسیاری از اندیشه ‏های او طرفداری می‏كند. 
آغاز:   بسمله. تنبیه ذكر شارح القوشچی فی ذیل شرح كلام المصنف و النقض بالقابل ظاهر البطلان. هذا عبارته لما كان قابلیة المهیة للوجود.
انجام:   سیما ما اورده سید علیخان فی شرح صحیفة الكاملة علی حاشیة جدی (ق) لعدم فهمة كلامة ره و غیره ممن یرید العروج الشهرة عند العوام خاصة، و المقصود ان یقول انا رامی ‌السّهام الی السماء. شعر: مَنه انگشت، تو بر حرف بزرگان زنهار / تیر بر چرخ مینداز كه برمی‏گردد. والله واهب الدرجات و علیه التوكل فی حصول النجات من المبداء الی المآب.
منابع دیگر:   ذریعه، (1)257/9 «دیوان حفیظ الاصفهانی اَوْ شعره» كه در آنجا از سفر او به هند و برگشتنش به اصفهان یاد می‌كند.
(4)335،   نستعلیق تحریری پخته، گویا نگارنده، (1131-1162ق). (گ 58-66).     شمث‍ 318150
اصل نسخه:   فخرالدین نصیری، ش 266 و فیلم آن دانشگاه، 6030 (فیلم‌ها، 193/3).
 

خرید فایل اسکن