رباعیات محوی

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از امیر مغیث‌الدین علی اسدآبادی همدانی متخلص به محوی (د 1016 یا 1020ق). با دیباچه‏ ای به نثر (عكس)، از عبدالباقی نهاوندی (نگارندۀ مآثر رحیمی). در زندگینامۀ سراینده از سفرها و پیرانی كه دیده است. در آن آمده: كه در هشتاد و چهار سالگی در 1014 به قصد توطن در وطن مألوف از قزوین به همدان نهضت نمود. و مرا به‌گردآوری سروده‏ هایش مختار كرد، و مدون ساخته به خدمت گذرانیده و به تحسین سرفراز گردانید. (نسخه‏‏ ها).
آغاز:   حمد بی‌حد و ثنای بی‌عد معبودی را سزاست كه زبان مخلوقات به ذكر او گویاست... چون سیدنا و مولانا سیدالسادات و منبع السعادات...
انجام:   در خانقه آسوده نشینی اما / برخیز كه این هوا [...] دت نكند.
منابع دیگر:   نسخه‏ ها،2835/4 «رباعیات محوی» (4 نسخه)؛ ذریعه، (3)1014/9 «دیوان محوی همدانی»؛ اعلام، 2244/3محوی؛ تذكرۀ نصرآبادی، 259 آمده كه «دیوان» و «رباعیات» او را آقا باقی برادر آقا خضر وزیر كاشان گرد آورده است.
(5)131،   نستعلیق تحریری پخته، (1106ق)، (گ 47 ر ـ 48 پ) انجام افتاده رویهم 240 رباعی. (عكس).     شمث‍ 320699
اصل نسخه:   آستان قدس، ش 9596/25(ف. 295/9).

خرید فایل اسکن