دیوان شفایی اصفهانی

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از حكیم شرف‌الدین حسن شفایی اصفهانی (سدۀ 10-11ق) (د 1037ق/8-1627م) (نك‍ . «كلیات شفایی» هف‍).
منابع دیگر:   ذریعه، (2)529/9 «دیوان شفایی» به تفصیل؛ اعلام،75/2 (شفایی اصفهانی)؛ مشترك، 2139/9 برای منابع و نسخه‌های بیشتر.
(5)178،   نستعلیق خوش، علی‌نقی بن عبدالقادر بهبهانی، غرۀ ع 1087/2ق، (گ 214-548). دارای قصیده و ترجیع بند و تركیب بند، غزل و رباعی، جِد و هزل و 3 سرلوح. آغاز: معلم فطرت عالی‌ست، من طفل زباندانش/ سبق آیات عرفان گوشۀ خاطر دبستانش، غزل به ترتیب قافیه. آغاز: ای زده برتر از گمان خیمۀ كبریا را/ دست به تو كجا رسد، عقل شكسته پای را. نمونه تخلص او: نیست خاقانی «شفایی» تا كند خاقانیم/ و رنه می‏دانی كه پایی كم از خاقانی نیم (عكس).     شمث‍ 318077
اصل نسخه:   گنج‌بخش، 848 (گنج، 1455/3).

خرید فایل اسکن