دیوان حسن غزنوی

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از سید اشرف‌الدین حسن بن محمد ، ملقب به «اشرف» و متخلص به «حسن» از نیمۀ سدۀ 6 ق. مرگ او را 552 و 557 و درستر 548 ق نوشته‏ اند. «لباب الالباب» عوفی سرگذشت او را با سراینده‏ای دیگر به نام جمال ‏الدین حسن بن ناصر علوی در آمیخته و این آمیختگی از آنجا به دیگر تذكره ‏ها راه یافته است. دیوان او به كوشش استاد مدرس رضوی 1328 خ تهران چاپ شده است (نك‍ . دیوان حسن اشرفی پیش از این).
منابع دیگر:   ذریعه، (1)244/9؛ اعلام، 203/1 حكیم اشرفی؛ نسخه ‏ها، 2297/3 (12 نسخه)؛ پیشگفتار مدرس رضوی بر «دیوان سید حسن غزنوی» تهران، 1328 خ.
(13)167،   نستعلیق خوش، گویا سدۀ 11ق، 1108 بیت، دارای قصیده، تركیب، قطعه، غزل و رباعی. ( 362-393). آغاز: 
زهـی ز روی زمین برگزیـده شـاه تـرا
بــر آسـمـان شـرف داده پــایـگـاه تــرا
تخلص او:
بلند همت شـاه «حسـن» كـه بندۀ تست
جهان به مدح تو شاه بدزكوار (؟) گرفت...
مــیـاد چـشـــم «حـسـن» هـیــچ روز
كـــه بـــا دشـمـنــانـت كـنـد آشـتــی
(عكس).     شمث‍ 320721
اصل نسخه:   گنج‌بخش، ش 12687 فهرست نشده.

خرید فایل اسکن