دیوان حسن اشرفی

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

نام «سید حسن اشرفی» به خامۀ تازه ‏تر بر فراز نسخه آمده است. و سروده‌هایی با تخلص «اشرفی» در متن آن. نسخه با «دیوان سید حسن غزنوی» (هف‍) چ مدرس رضوی، تهران، 1328 خ سنجیده شد جز آن بود. در پیشگفتار آن چاپ از «سید حسن» دیگری یاد شده كه همروزگار «سید اشرف غزنوی» بوده است و از او به «سید حسن اشرف» یاد می‏كند. نسخۀ در دست بایستی از همین كس باشد. (عكس).
منابع دیگر:   ذریعه، (1)244/9 «دیوان حسن غزنوی» دو تن؛ نسخه ‏ها، 2295/3 «دیوان حسن اشرفی» (2 نسخه).
(7)167،   نستعلیق خوش، گویا سدۀ 11ق، 572 بیت قصیده، غزل و رباعی است. (گ 213-230). آغاز: ای به سزا خالق ارض و سما / و ای به كرم باعث یوم القضا. 
برای نشانی: آغاز قصیده‏ای در حرف «ب»: ساقیا صبح است برده [؟]هوی  من خراب / رحم كن بر جان من در گذر از من شراب. تخلص او: در خلوت عشق «اشرفی» را / آخر نفسی بدار محرم. و از ممدوح خود چنین نام می‏برد: پادشاه جهان شهاب‌الدین/ عدل تو محو كرد بی دادی، نمونه‏ای از رباعی‏های او: ای آنكه نداری به جهان هیچ نیاز/ اندر گذر از عالم تحقیق و مجاز / خوش باش كه این نفس عزیزست عزیز/ می نوش كه این قصه درازست، دراز. (عكس).     شمث‍ 320720
اصل نسخه:   گنج‌بخش، ش 12687، فهرست نشده.

خرید فایل اسکن