الطیر؛ رسالة الطیر؛ الشبکة و الطیر

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از ابن‌سینا، ابوعلی حسین بن عبدالله (370-428ق/980-1037م). داستان پوشیده (مرموز) عرفانی ـ فلسفی ست، که انسان خاکی را به مرغ در دام افتاده می‌نماید، و اینکه آرام نباید بود، بایستی پرید و سیر کرد. چند ترجمۀ فارسی دارد: عبدالواحد جوزجانی، همروزگار نگارنده و عمر بن سهلان (د 540ق/1145م).
چند بار چاپ شده است از آن میان یکی با ترجمۀ فرانسوی آن.
آغاز:   بسمله. هل لاحد من اخوانی ان یهب لی من سمعه قدر ما القی الیه طرفاً من اشجانی عساه ان یتحمل عنی بالشرکة بعض اعبائها فان الصدیق یهذب عن الشواب اخاه.
انجام:   والاحتلال حالک محتله ما اکثر ما یقولون و اقل ما ینجع و شرالمقال ماضاع. و بالله لااستعانه و عن الناس البراة و من اعتقد غیر هذا خسر. و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون.
منابع دیگر:   اعلام، 1033/2؛ طبقات، 63/5؛ مشار، عربی، 435 «رسالة الطیر» (3 چ)؛ مهدوی، فهرس مصنفات، 177؛ ذریعه، 195/15؛ دایرةالمعارف بزرگ، 1/4 ابن‌سینا؛ فهرستواره، 301/1: چند ترجمه از این متن.
(12)1976،   نستعلیق تحریری پخته، سدۀ 11ق (ص 128-133)، آغاز برابر نمونه، در مجموعه رساله‌ها از همو.     شمث‍ 252201

خرید فایل اسکن