طب؛ کتاب فی الطب

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از محمد بن جلال مدعو به نورالدین طبیب [دیباچه]، به نام شاه‌عباس دوم (1052-1077ق/1642-1666م). پزشکی ست بخشبندی نشده، و بدان نامی نداده است، با سربندهای «قاعده» بی‌شماره و بسیاری تجربه‌های خود را در آن آورده است.
نگارنده در دیباچه می‌گوید از کودکی و عنفوان جوانی، پس از دانش‌های دینی و اسلامی به پزشکی می‌پرداختم، و من از خاندان مشهور در این صناعت بودم، پس «مختصر»ها را حفظ کرده و «مطولات» را مطالعه کردم، پس به نگارش این کتاب پرداختم. و این به روزگار عباس دوم بود. ناگاه بی‌آنکه به نام کتاب و بخشبندی آن بپردازد آغاز می‌کند: قاعدة. قال فاضل الاطباء ابقراط ما کان من الامراض یحدث من الامتلاء فشفاوه. یکون بالاستفراغ.
آغاز:   الحمدلله الذی صور اجنة المکونات فی ارحام التقدیر کیف شاء تم رباها بکمال صنعه... فیقول المقتبس نورالیقین من مشکوة فیض ربه المجیب محمد بن جلال المدعو بنور الطبیب شفاهما الله من الام الآثام و داوی امراض ذنوبهما...
انجام:   و یشرب الشراب الریحانی با قداح صغار متدارکة فانه قل ما یتم فعل السموم مع هذا التدبیر بمشیة الله تعالی و عونه. تمت بتوفیق‌الله.
1841،   نسخ خوش، بی‌نام و بی‌تاریخ، سدۀ 13ق. آغاز برابر.
وقفنامه بر گروه شیخیان کرمان و تولیت محمدخان نوشتۀ 4 ع 1289/2ق (ص 1).
340 ص، 17 س، 12×23، 21×30 سم‍ ، فتو.     شمث‍ 252066

خرید فایل اسکن