دیوان جامی(عکسی)

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از عبدالرحمان جامی (817-1414/898 -1493م). گفته شده است که وی 3 بار سروده‌های خود را گرد آورده است.
بار یکم در 884ق/1479م، فاتحة الشباب.
بار دوم در 885ق/1480م، واسطةالعقد.
بار سوم در 897ق/1-1492م، خاتمةالحیات.
ولی نسخه‌ای از دیوان او در کتابخانۀ محمدشفیع در لاهور (مشترک 593/7) نگاهداری می‌شود با دیباچه‌ای که در آن تاریخ گردآوری 871ق آمده است.
پس از مرگ او، نسخه‌هایی از دیوان او به گونه و ترتیب‌های دیگری به دلخواه نسخه‌نویسان، گردآمده است.
آغاز دیوان یکم:   بسم‌الله الرحمان الرحیم ـ هست صلای سرخوان کریم... پاکا پروردگاری که زبان سخن‌گذار در دهان سخنوران...
منابع دیگر:   ذریعه، 188/9؛ اعلام، 413/1: جامی؛ مشار، مؤلفین، 798/3؛ مشترک، 591/7؛ نسخه‌ها، 2264/3؛ حکمت، 207؛ مشار، 2280/2: نشانی 7 چ؛ حکمت، نوشاهی، 354.
1616،   نستعلیق خوش، سدۀ 11ق، با انجامه‌ای به خامۀ نسخ محمدصالح بن محمدعلی، 27 ع 2/ ناخوانا، جدولبندی 3 راه کناره و 2 راه میان مصرع‌ها، با سرلوح ارزشمند در سرآغاز، رویۀ یکم میان سطرها دندان موشی، دفتر یکم، آغاز برابر، سپس دیباچه‌ای به نثر، سپس قصیده‌ای در قافیۀ «دال» در حمد و سپس قصیده‌ها در نعت... با نشان مهر دایره‌ای تاج‌دار همیشگی «هو الواقف. وقف کتابخانۀ مرحوم آقا حاج محمدخان...» (ص 1 و 775). یادداشت خرید نسخه در 24 محرم 1269.
775 ص، 12 س، 10/5×27/5، 21×30 سم‍ ، فتو.     شمث‍ 251841

خرید فایل اسکن