توضیح المقال

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از مهدی بن اسدالله [دیباچه]لاهیجانی [نمای مجموعه]. پس بایستی رشتی لاهیجانی نگارندۀ «جامع الاخبار» در «شرح زیارة جامعه» شیخ احسایی، در 1293ق، و «مقداریه» نگاشتۀ 1294ق (دایرةالمعارف 1/241) و «قاطع اللجاج» (هف‍‌ ) و «میزان الصواب» (هف‍‌‌ ) باشد. نه آنچنانکه اشکوری می‌نویسد: از مهدی بن اسدالله همدانی (سدۀ 14ق). 
در اینکه می‌شود به گمان وظن حکمی را پذیرفت یا باید یقین باشد؟ از چه کسی می‌توان تقیلید کرد؟ و چه احکامی را باید از مجتهد پذیرفت؟. 
با سربندهای «فصل» بی‌شماره: فصل. بدانکه از ابتدای غیبت امام(ع) تا این زمان میان علمای شیعه اختلاف است که در احکام فرعیه عملیه جایز است عمل به مظنه، یا واجب است عمل به یقین. 
آغاز:   ستایش بی‌مانندی را روا (سزا)ست که خود را به آن ستایش ستوده نمود، و نمایش بی‌چون و چند خدایی... و بعد، چنین گوید فقیر الی الله مهدی بن اسدالله، که این رساله‌ای ست که ذکر می‌کنیم در آن... 
انجام:   که هیچ خیر  هیچ نیکی از برای غافل بهتر و پسندیده‌تر از هدایت نیست. و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین، و لعنةالله علی اعدائهم اجمعین من الاولین و الآخرین و لا حول و لاقوة الا بالله العلی العظیم. 
منابع دیگر:   ذریعه، 5/38 «جامع الاخبار»؛ فهرستواره، 4/2745 «مقداریه»؛ مرعشی، 17/10 ش 6408. 
(1)2221،   نستعلیق شکسته‌آمیز خوش، سربندها و عربیها ثلث پخته، محمد بن جواد بن طاهر الشریف حسینی، 1310ق، از روی نسخۀ سرکار آقا میرزا اسدالله (از شیخیان)، آغاز و انجام برابر نمونه (ص 83-207). نسبت لاهیجانی در ص. ع. آمده.     شمث‍ 252446
(2)1920،   نسخ پخته، علی بن محمد بن محمدرضا شاهرودی، 1320ق، در تهران، آغاز و انجام برابر نمونه (ص 58-261).     شمث‍ 252145
 

خرید فایل اسکن