رباعیات باباطاهر

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از باباطاهر عریان همدانی (د 410ق/1019م) که سروده‌هایش بیشتر، دوبیتی (ترانه) است، با لهجه‌ای خاص از گویش‌های غرب ایران که از آن به مهلویات نام می‌بردند. شمار بیت‌ها در نسخه‌ها یکسان نیست، چه می‌دانیم شماری از سروده‌های سراینده‌ای گمنام نیز در نسخه‌های دستنویس و سپس چاپی آن راه یافته است. کهنترین نسخۀ به دست آمده از آن نوشتۀ 848ق، دربرگیرندۀ 251 بیت (2 قطعه و 8 دوبیتی است (دبا)) و نخستین نسخۀ چاپی از سروده‌های او نسخۀ هُوار است، 1885م، که دربرگیرندۀ 59 دوبیتی است (همانجا). 
همان خ 1/117. 
اینک چند کار که دربارۀ باباطاهر چاپ شده است: 1. شرح احوال و آثار و دوبیتی‌های باباطاهر، دکتر جواد مقصود، 
چ 2، 1354خ، 2. باباطاهرنامه، تدوین پرویز اذکایی، تهران، 1375خ. 
آغاز:   
دلـــم تــا زار چـــون دلبــر ستُـم
بـر تـن عـود و به سینه مجمر ستُم
مـرا از غـم لارویــان سـوتـه دیلم
و از ایشان در برگ جان نَشتر ستُم
انجام:   
بهار است و بهار است و بهار است
گل سرخ و سپیـد و لالـه‌زار است
بهـار مـردمـان عید است و نـوروز
بهـار عــاشقـان دیـدار یـــار است
منابع دیگر:   دبا، 10/751 باباطاهر؛ ذریعه، (1)9/717 «دیوان...»، همانجا، 10/68 «رباعیات...»؛ اعلام، 1/259 باباطاهر؛ مشترک، 7/15 (3 نسخه)، همانجا، 9/2003-2004 «دیوان باباطاهر؛ رباعیات» برای منابع و نسخه‌های بیشتر، ترجمه‌هایی از آن؛ نسخه‌ها، 4/2827 «رباعیات باباطاهر» (28 نسخه)؛ مشار، 2/2513-2525 (24 چاپ).

خرید فایل اسکن