در حال حاضر تنها صفحات ابتدا و انتهای نسخه قابل نمایش است.
از ناشناس. در پایان 3 نسخه در پاكستان ]مشترك2/919[ به خامۀ نویسنده از«جامی» (عبدالرحمان؟) دانسته شده است. و در پایان نسخۀ كهنتر گنج بخش نام سراینده «اسیری» آمده است: چو شد این نظم در خاطر مخیل ــ بنام خویشتن كردم مذیل ــ مقیم گوشۀ فقر و فقیری ـ فقیر ناتوان یعنی «اسیری». گنجبخش، 2/439. نسخهای از آن در (دانشگاه 17/168) نشان داده شده است، كه در آنجا از «حنفی قراباغی» دانسته شده، كه نباید درست باشد. چند نسخه نیز از غیاثالدین دانسته شده است. از آن میان برفراز نسخۀ (ش 7/1367) این كتابخانه، نام سراینده «مولانا غیاثالدین» آمده است. در فهرست (تركیه، مغنیسا، 305) او را «امیر غیاثالدین منصور» یاد كرده است. و ما میدانیم كه میرغیاثالدین منصور دشتكی (د پیرامون 948ق) «آداب البحث و المناظرة» دارد به عربی و نثر، كه گزارشی است از «آداب البحث» عضدالدین ایجی (ذریعه 1/14)، پس میتواند این كار گرفته شده از آن باشد و یا از همو كه سرودههایی از وی در دست است (ذریعه 9/795). منظومهای است در قالب مثنوی، شمار بیتها در نسخهها از 17 تا 33 بیت دیده شده است. آغاز: چنین گفتند ارباب معانی ـ چو بگشادند در باب معانی ـ اگرقایل كلام كرد انشا ـ بوجه نقل یا بر وجه دعوا... . انجام: بیان شد آنچه میباید در این باب ـ خطا باشد جز این، در بحث آداب.
خرید فایل اسکن
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید