حسین ابوترابیان در ۱۳۲۰ش در رشت زاده شد. پدرش، دارای مدرک فوق‌لیسانس از اروپا، معلم و کارمند وزارت فرهنگ و مادرش هم معلم بود. در ۱۳۲۵ش همراه خانوادۀ خود به تهران آمد و تحصیلاتش را در تهران آغاز کرد. در ۱۳۳۹ش دیپلم ریاضی گرفت. پس از پذیرفته شدن در آزمونهای ورودی دانشکده‌های علوم، فنی، کشاورزی و آزمون مشترک رشته‌های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و دامپزشکی دانشگاه تهران در رشتۀ دامپزشکی به تحصیل پرداخت و در۱۳۴۵ش از آن دانشکده فارغ‌التحصیل شد. همزمان در کلاسهای درس دانشکدۀ فنی هم شرکت می‌کرد و در ۱۳۴۶ش دانشنامۀ مکانیک اتومبیل گرفت. سپس به آمریکا رفت و پس از گذراندن دورۀ چهار سالۀ مهندسی رادیو تلویزیون در ۱۳۵۳ش دیپلم مهندسی رادیو تلویزیون دریافت کرد.

او از دوران دبیرستان به مطالعۀ کتابهای تاریخی و سیاسی علاقمند بود و به‌تدریج به تکمیل معلومات خود در این زمینه‌ها پرداخت. اغلب کتابهایی که دکتر ابوترابیان ترجمه می‌کرد با تاریخ معاصر ایران مرتبط می‌شد و در زمان چاپ خود، بسیار پرفروش و جنجالی بودند. همچنین با برخی از مجلات و روزنامه‌ها نیز همکاری داشت. از ۱۳۷۲ش در دانشگاه آزاد اسلامی و دو سال پس از آن در دانشکدۀ امور اقتصادی و از ۱۳۷۸ش در مدرسۀ عالی بانکداری، علوم سیاسی و علوم ارتباطات تدریس کرد.

از کتابهایی که او ترجمه کرده می‌توان به سقوط ۷۹؛ مأموریت آمریکائیها در ایران؛ خاطرات لیدی شیل؛ سقوط شاه و پاسخ به تاریخ اشاره کرد.

او همچنین آثاری را گردآوری کرده است که از جملۀ آنهاست: مطبوعات ایران: از شهریور ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۶به انضمام احزاب سیاسی ایران بعد از شهریور ۱۳۲۰ و سیری در قوانین مطبوعات ایران از صدر مشروطه تا زمان حال. مقالات متعددی هم اعم از تألیف و ترجمه به قلم او در مجله‌های نگین، گزارش و روزنامه اطلاعات منتشر شده است.

دکتر ابوترابیان در اسفندماه ۱۳۸۱ در تهران درگذشت و در قطعۀ هنرمندان بهشت ‌زهرا به خاک سپرده شد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بهنام ابوترابیان، فرزند حسین ابوترابیان، در ۱۳۹۱ش کتابخانۀ ارزشمند پدرش را به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی اهدا کرد.

این کتابخانه دارای ۵۲۲۵ جلد کتاب است که در محلی جداگانه و به نام ایشان نگهداری می‌شود. اغلب کتابهای این مجموعه در زمینۀ تاریخ معاصر ایران است.