عبدالرحمان عمادی در ۱۳۰۴ش در روستای اینی از روستاهای اشکور گیلان دیده به جهان گشود. او از سادات معروف به دیلمانی است که از زمان آل بویه پیشینه داشته‌اند و از تبار عمادالدین مناور است.

نخست در مکتب‌خانه و سپس در رحیم‌آباد، رودسر، رشت و قزوین به تناوب دوران دبستان و دبیرستان را تا پایان رشتۀ ادبی در رشت در دبیرستان شاپور گذراند و سپس به تهران آمد. سال سوم رشتۀ قضایی دانشکدۀ حقوق بود که پیش‌آمد تیراندازی به پهلوی دوم رخ داد و از دانشجویان تعهدنامه‌ای خواستند که در سیاست دخالت نکنند. او از نوشتن تعهدنامه سر باز زد و از دانشگاه اخراج شد. در سال تحصیلی ۱۳۲۸ش از پذیرفتنش به عنوان دانشجو خودداری و از شرکت در امتحان محروم شد و در ۱۳۲۹ش به خدمت نظام وظیفه فرا خوانده شد.

پس از خدمت نظام و در ۱۳۳۱ش با گذراندن آزمون پایان رشتۀ قضایی دانشنامۀ خود را با عنوان «حمزه آذرک و هرون‌الرشید در آئینه دو نامه» نوشت که نپذیرفتند و به دلایل سیاسی تا ۱۳۳۶ش آن را عقب انداختند. پس از کودتای ۲۸مرداد ۱۳۳۲ به ناچار پنهان شد اما در ۱۳۳۴ش دستگیر و زندانی شد. در ۱۳۳۵ش پس از آزادی از زندان فعالیت سیاسی را ترک کرد. از ۱۳۳۶ش به عنوان وکیل دادگستری فعالیت خود را آغاز کرد. از ۱۳۴۱ تا ۱۳۵۲ش به عنوان وکیل و سپس با سمت رئیس ادارۀ حقوقی در بانک تهران فعالیت داشت. پس از انقلاب و شروع جنگ به نیازهای حقوقی کارگران اعزامی به جبهۀ جنگ رسیدگی می‌کرد و پس از چندی مدیر حقوقی از طرف بنیاد مستضعفان شد و تا پایان جنگ در ۱۳۶۷ش و پس از آن تا ۱۳۷۲ش در آن سمت بود. سپس استعفا داد و به کار فرهنگی پرداخت.

او از ۱۳۲۶ش فعالیت فرهنگی داشت. در چند روزنامه گاهی با امضای خود و گاهی با نامی دیگر مطلب می‌نوشت. در ۱۳۵۳ش یادداشتهای کتاب خوزستان در نامواژه‌های آن را که بعداً چاپ شد نوشت. مقالات ارزشمندی از وی چاپ شده است که شمار آن از هفتاد فراتر می‌رود. کتابهای دیلمون پارسی، دیلمون پالوی؛ دماوند = گب‌آوند؛ چند صد نام دریای خزر؛ حمزه آذرک و هرون‌الرشید عباسی؛ دوازده گل بهاری؛ لامداد و آسمانکت از جمله آثار ارزشمند وی است.

عبدالرحمان عمادی در اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۸ در شهر رودسر گیلان درگذشت.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در ۱۳۸۹ش عبدالرحمان عمادی چهار برگ اصل فرمانهای محمدشاه قاجار، به تاریخ ۱۲۵۱ و ۱۲۵۸ق، و ناصرالدین‌شاه قاجار، دو فرمان به تاریخ ۱۲۹۲ق، دربارۀ سادات عمادی پرانکوهی خطاب به پسران آن خاندان را به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی هدیه کرد. وی همچنین نسخه‌ای از کتابچۀ عمادی‌های پرانکوهی، برگی از تاریخ دیلمان و گیلان در ۷۵صفحه (پژوهش و نوشتۀ عبدالرحمان عمادی) که شرح و عکس فرامین و چگونگی آنهاست را در اختیار این مرکز قرار داد.