کاظم رجوی در ۱۲۹۱ش در دیلمقان آذربایجان دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تبریز به انجام رسانید. سپس در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران موفق به اخذ لیسانس در رشتۀ ادبیات فارسی، فلسفه و علوم تربیتی شد. همچنین از دانشکدۀ افسری گواهینامۀ مهندسی نظامی دریافت کرد.

سپس به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و سالها به تدریس در دبیرستانهای تهران و دانشکدۀ افسری پرداخت. همچنین بازرسی فنی، عالی و وزارتی وزارت فرهنگ را بر عهده داشت و از مؤسسان انجمن ادبی فرهنگستان ایران بود. در ۱۳۴۳ش در دانشگاه ملی سابق به تدریس ادبیات فارسی پرداخت. او با مجلات سهند تبریز، ارمغان، ماهتاب، مهر، سپید و سیاه، خراسان و مجلات کشورهای پاکستان، ترکیه، هندوستان، عراق و کانادا همکاری داشت.

او شاعری خوش‌قریحه و توانا نیز بود. رجوی از نوجوانی سرودن اشعار و تألیف را آغاز کرد و در شعر ایزد تخلص می‌کرد. در ۱۳۴۴ش مجموعه اشعار وی به نام بادۀ کهن طبع و نشر یافت. از آنجا که به زبانهای عربی، ترکی آذری، استانبولی و فرانسه مسلط و در زبانهای پهلوی و پارسی باستان و اوستایی نیز اطلاعات وسیعی داشت، در مسائل زبانی بسیار عمیق و دقیق و متبحر بود. بیشتر آثار منظوم رجوی را موضوعات تاریخی، انتقادی و اجتماعی تشکیل می‌دهد.

از تألیفات او می‌توان به آثار زیر اشاره کرد: قواعد لگاریتمی؛ تاریخ و جغرافیای سلماس؛ ارمغان آذربایجان؛ پرورش خانوادگی (نمایشنامه)؛ پیروزی‌نامه؛ خردپژوهی؛ روزگار خونین؛ زندگانی ابونصر فارابی؛ وراثت روحانی؛ آیین نگارش و ترجمۀ خطبۀ توحیدیه ابن‌سینا (از عربی به فرانسه).

استاد کاظم رجوی در ۱۳۷۵ش در تهران دیده از جهان فروبست و در امامزاده طاهر به خاک سپرده شد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آقایان صادق شهباز رجوی و مهندس بهزاد رجوی، پسران، و سرکار خانم دکتر ژاله رجوی، دختر آن مرحوم، در ۱۳۸۷ش طی یادداشتی کتابخانۀ شخصی ایشان را که بالغ بر ۱۵۷۹ جلد کتاب و مجله است به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی اهدا نمودند. کتابها اغلب در موضوعات ادبیات و تاریخ است.