محمدتقی حکیم در۱۳۰۵ش در شوشتر خوزستان دیده به جهان گشود. او فرزند آیت‌الله سید احمد حکیم است. نسب ایشان با سه واسطه به عارف شهیر حاج سید علی شوشتری مصاحب و وصی شیخ انصاری و با هفت واسطه به علامۀ محدث سید نعمت‌الله جزایری می‌رسد.

پس از دریافت گواهینامۀ ابتدایی و تحصیلات علوم دینی در شوشتر در ۱۳۲۱ش ملبس به لباس روحانیت گردید و جهت ادامۀ تحصیل به قم عزیمت کرد و در مدرسۀ فیضیه اقامت نمود. پس از سه سال اولین مقالۀ خود را به نام «نهج‌البلاغه» در مجلۀ ایمان به چاپ رسانید. بعد از پنج سال حضور در درس فضلای قم به اهواز رفت و مدتی هم در آنجا به تحصیل پرداخت و به فراگیری بعضی از علوم حوزوی و زبان انگلیسی پرداخت.

محمدتقی حکیم حدود یک سال و نیم در نجف اقامت داشت و پس از فراغت از درس سطح به درس خارج فقه رفت. در ۱۳۳۰ش از شیخ آقابزرگ طهرانی اجازۀ روایت گرفت. پس از مراجعت از نجف و اقامت در اهواز اولین کتاب خود که ترجمۀ حقوق زن در دین اسلام بود را چاپ کرد. در مدت اقامت در اهواز، هم در منزل و هم خارج از منزل به تدریس اشتغال داشت. در ۱۳۴۰ش به تهران آمد و تقاضای اهالی محلۀ حصار بوعلی شمیران در منطقۀ نیاوران را برای امامت مسجد این محل پذیرفت. از ۱۳۴۲ش به بعد به تدریس صرف و نحو عربی و اصول عقاید در حوزۀ علمیه چیذر و کانون جوانان محقق اسلامی و از ۱۳۵۳ش به تدریس در منزل پرداخت.

از محمدتقی حکیم حدود ۲۵ جلد کتاب و ۷۰ عنوان مقاله به چاپ رسیده است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در ۱۳۸۱ش به توصیۀ آقای محمدصادق عسگریان، رئیس پیشین حسابداری مرکز، حدود ۲۹۰ جلد کتاب از سوی آیت‌الله محمدتقی حکیم به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی اهدا شد.