اشمیت ـ رتلوف

اشمیت ـ رتلوف \ešmīt-rotlūf\، کارل (1884-1976 م / 1263-1355 ش)، نقاش، گراورساز و گرافیست آلمانی. او که نام اصلی‌اش کارل اشمیت بود، شهرت اشمیت ـ رتلوف (برگرفته از نام زادگاهش، رتلوف، در ایالت ساکس آلمان) را برگزید. در 1905 م در درِسدِن به تحصیل در رشتۀ معماری پرداخت. در آنجا با هم‌کلاسیهایش، اِرنست لوتْویش (لودویگ) کیرشنِر، اِریش هِکِل و فریتس بلایل، که همگی بیش از معماری به نقاشی دل‌بسته بودند، گروه نقاشان اِکسپرسیونیست، معروف به دی بروکه (در آلمانی به معنی پُل)، را بنیاد نهاد. این گروه که با هدف ایجاد سبکی مدرن و بیانگر احساسات درونی هنرمند پایه‌گذاری شد، آغازگر هنر مدرن در آلمان دانسته می‌شود؛ اما اشمیت ـ رتلوف، برخلاف دیگر نقاشان گروه، که به کشیدن صحنه‌های زندگی شهری گرایش داشتند، بیشتر چشم‌اندازهای روستایی را به تصویر می‌کشید. او در آغاز به سبکی اَمپرسیونیستی نقاشی می‌کرد، اما تابلوی «روز توفانی» (1907 م) نمودار گذار او از سبک امپرسیونیستیِ نخستین به سبک پخته‌ای است که ویژگی آن رنگهایی کاملاً ناهمساز است. رنگ‌آمیزی یکدست بخشهایی از تابلو با رنگهای درخشان و تند نشانگر تأثیر فوویسم بر او ست. از نمونه‌های برجستۀ آثار اشمیت ـ رتلوف در این سبک می‌توان تابلوی «چهرۀ نقاش با عینک تک‌عدسی» (1910 م) را نام برد. او نیز، مانند دیگر اعضای گروه دی بروکه، ساخت گراورهای چوبی را به‌منزلۀ ابزاری توانمند در بیان احساسات هنرمند، آغاز کرد.

اشمیت ـ رتلوف در 1911 م، به همراه دیگر نقاشان گروه، به برلین نقل مکان کرد. در آثار این دورۀ او شکلهای زاویه‌دار و هندسی، و فضاهای عامداً ازشکل‌افتاده‌ای به چشم می‌خورد که نمایانگر تأثیر تدریجی کوبیسم و نیز دل‌بستگی تازۀ او به پیکرتراشی آفریقایی است. او پس ‌از جنگ جهانی اول به درون‌مایه‌های دینی گرایش یافت. این گرایش در مجموعه‌ای از گراورهای چوبی، که در 1918 م از صحنه‌هایی از زندگی مسیح ساخته، آشکار است. 

 طی دهۀ 1920 م سبک کار اشمیت ـ رتلوف، که پیش از آن، خشن‌تر از آثار دیگر نقاشان گروه بود، لطیف‌تر شد، ولی از سوی دیگر، صلابت و یکپارچگی پیشین خود را تا اندازه‌ای از دست داد. او در 1931 م عضو فرهنگستان پروس شد، اما هنگامی که نازیها در آلمان به قدرت رسیدند، او را از فرهنگستان اخراج، و حتى در 1941 م، نقاشی را برایش ممنوع کردند. او پس‌از جنگ جهانی دوم به تدریس هنر پرداخت و نقاشی را از سرگرفت؛ با این حال، کارهای این دورۀ او هرگز نتوانست قدرتی را که در آثار نخستینش نمایان است، بازیابد. 

مآخذ

Americana, 2006; Britannica, 2010; Columbia, 6th edition; Encarta, 2008; The Concise Oxford Dictionary of Art and Artists, ed. I. Chilvers, Oxford, 1990; YDAA. 

بخش هنر و معماری دانا