آرنولف

آرْنولْف [ārnūlf]، یا آرنولف کارینتیایی (در آلمانی: آرنولف فون کِرْنْتن) (د 899م/ 286ق)، دوک کارینتیا که عموی خود امپراتور مقدس روم، شارل فربه را عزل کرد و پادشاه آلمان شد و برای مدتی کوتاه تاج امپراتوری بر سر نهاد. 
او پس از شکست شارل در مقابله با وایکینگها، توسط رهبران آلمان به پادشاهی انتخاب شد و توانست اود (اُدو) کنت پاریس،پادشاه جدید فرانسه؛ بِرِنگار، مارکیِ فریولی،پادشاه جدید ایتالیا؛ و رودُلف، شاه بورگونی را خراج‌گزار خویش سازد. در 893م، فُرمُسوس، پاپ جدید از آرنولف بر ضدامپراتور لامبِرت تقاضای کمک کرد. آرنولف در894م به ایتالیا حمله برد، بِرگامو، میلان و پاویا را فتح کرد، اما فرار سربازانش او را از پیشروی به سوی جنوب بازداشته، به عقب‌نشینی وا داشت. 
وقتی شاه اود برکنار شد و شارل 13 ساله به عنوان پادشاه فرانسه تاج‌گذاری کرد (893م)، آرنولف اود و شارل را برای پایان دادن به جنگ داخلی به مجلس مشاوره فرا خواند. اود به نزد او رفت، اما شارل از رفتن امتناع کرد. آرنولف هم به پشتیبانی اود برخاست. 
در 894م، پاپ فرمسوس به آرنولف اصرار کرد که بار دیگر به ایتالیا حمله کند. آرنولف در 895م، با وجود بدی هوا، بیماری و نرسیدن نیروی کمکی خود را به پشت دیوارهای رم رساند. رم سقوط کرد و در 896م فرمسوس برکناری لامبرت را اعلام کرد و در کلیسای سان پیترو تاج امپراتوری را بر سر آرنولف گذاشت. آرنولف بدون جنگ نهایی بالامبرت، بر اثر بیماری ناگزیر به آلمان بازگشت و به‌رغم اقدام پاپ، لامبرت مقام امپراتوری خود را حفظ کرد.
آرنولف 3 سال آخر زندگی را در بیماری گذراند و شاهد تاخت و تاز مُراویاییها و مجارها در آلمان، از دست رفتن ایتالیا و رها شدن فرانسه از زیر نفوذ خود بود.     (193)