مقاله

«محمد فرخی یزدی» شاعر و روزنامه‌نگار آزادیخواه ایران در سال 1268 هجری شمسی در یزد متولد شد. تحصیلات مقدماتی را در مدرسه مرسلین که متعلق به انگلیسی‌ها بود، آغاز کرد. اما روح آزاده ‌او مانع از خاتمه تحصیل در مدرسه گردید.

دکترسیدمحمد دبیرسیاقی ( 1298- 1397) یاردیرین علامۀ دهخدا و یادگاراو در میان اصحاب قلم ، پنجشنبه ، 19 مهر 1397 در خاک قزوین آرامش ابدی یافت.

شادروان دکتر سید محمد دبیرسیاقی عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهشهای ایرانی و اسلامی) به جوار حق پیوست و همه اهل ادب را غمگین نمود. او در حیات پرثمر 99 ساله خود آثار ارزشمندی پدید آورد و برای مرکز دائرةالمعارف چراغی بود که خاموش شد

دارالشورای ملی ایران یا مجلس اول نخستین تجربه عملی ایرانیان در خصوص مفهوم پارلمان بود و بسیاری از مفاهیم در این نوزایش عملی ایرانیان شكل گرفت. ایرانیان كه برای نخستین‌بار با این مفهوم برخورد كرده بودند در عمل با مشكلاتی دچار شدند و در همان مجلس در خصوص این مسائل اندیشه‌ورزی‌هایی كردند.

مشهور است كه متن قانون اساسی و نظامنامه انتخابات مجلس شورای ملی ایران از متن قانون اساسی كشورهای اروپایی به خصوص بلژیك و فرانسه گرته‌برداری شده است و البته تغییراتی در برخی مواد قانون اساسی اعمال شد تا این قانون منطبق با خصوصیات جامعه ایران قرار گیرد.

دکتر محمد دبیرسیاقی، پژوهشگر و محقق ادبیات فارسی در ١٢٩٨ در قزوین متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همان شهر به پایان رساند. در سال ١٣١٨ وارد دانشگاه تهران شد و دوره لیسانس را در همانجا گذراند، سپس وارد دوره دکترای ادبیات فارسی شد. ملک الشعرای بهار، بدیع الزمان فروزانفر، جلال همایی، سعید نفیسی، علی اصغر حکمت و ابراهیم پورداوود از استادان او بودند.

انسان‌ها هر آنچه که می‌آفرینند، کدگذاری کرده و برای آن «رمزگان» ایجاد می‌کنند؛ به تعبیری، هر کاری که انسان می‌کند، نتیجه‌اش «ساخته شدن نشانه‌های تازه» است. بنابراین، انسان یک موجود «نشانه‌ساز» است و نشانه‌ها عمدتاً از دل فرهنگ‌ها برگرفته می‌شوند. به این معنا، نشانه‌سازی از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است و هرکس با توجه به تعلق فرهنگی که دارد، نشانه‌های خاص خود را ایجاد می‌کند. از همین رو، با دیدن صنایع‌دستی هر سرزمینی بسرعت می‌توان دریافت که به چه فرهنگی تعلق دارد؛ هندی، ایرانی، چینی، اروپایی و...

ابن عربی و حافظ، دو تن از بلندمرتبگان بی‌بدیل عرفان و حکمت اسلامی هستند. ابن عربی در شرح و بیان غوامض و رموز عرفانی و حافظ در شرح شاعرانه و شورانگیز این رموز و معانی. محیی‌الدین در آثاری چون فصوص و فتوحات و البته دیگر آثارش، عمیق‌ترین معانی عرفانی را بیان نموده و مفسّران و شارحان آرایش نیز تا آنجا که ممکن بوده، در تبیین و روشنی این معانی کوشیده‌اند. به قسمی که بدون تردید، مهم‌ترین و گسترده‌ترین تألیفات عرفانی در تمدن اسلامی خاص ابن‌عربی و پیروان اوست.

منظور آنکه تنش اجتماعی و فرهنگی شهر تهران از حیث نزاع مدنی بین نیروهای سکولار از یک سو و مشروعه طلبان از سوی دیگر، به جایی رسیده بود که فردی همچون احتشام السلطنه که به طور کلی به اعتدال گرایش داشت، (26 ) ، با لحن تند و گزنده ای می گوید: « [ما] حرفی بزرگتر داریم و آن این است که حقیقتاً اصلاح طلبان کیان اند ... دست به دست هم داده کاری از پیش ببریم ... ولی باید بدانید اگر موفقیتی حاصل گردد فقط به دست اشخاص صحیحِ با اطلاع ممکن است ، وگرنه به دست چهار نفر معمّمِ از همه جا بی خبر چه طرفی بسته می شود»

علَم یا جریده یکی از وسیله های نمادین به کار رفته در آیین سوگواری در میان شیعیان است .این وسیله چوبی و بلند ارتفاعی حدود پنج تا شش متر دارد که رأس آن را با پنجه های فلزی از جنس برنج و پارچه های مشکی و رنگین می پوشانند .