مقاله

بجز الزام به صدور پروانه ای که امیر کبیر در سال ۱۸۵۱م (۱۲۶۷ ه.ق) وضع کرد و پس از سقوط او بلا استفاده ماند، تا سال (۱۲۹۹ ق )۱۸۸۲م، تمام پزشکان ایرانی ( چه مسلمان، یهودی یا مسیحی) و همچنین پزشکان اروپایی، در ایران بدون امتحان و گرفتن اجازه طبابت مشغول به کار می شدند. در آن زمان، دولت ایران پی به این حقیقت برد که تعداد زیادی شارلاتان و پزشک قلابی هستند که بدون داشتن دانش کافی از بیماری ها و داروها، خدمات پزشکی ارائه می دهند. در این زمان مجلس حفظ الصحه را تشکیل داد که مدعیان پزشکی را مورد آزمون قرار می داد.

فضل‌الله رضا دانشمند شهير و بلندآوازه ايرانى است كه از صاحب‌نظران علوم رياضى، فيزيك و ادبيات فارسى در زمان و زمانه خود بود و هست و خواهد بود. او در رژيم گذشته علاوه بر دانشگاه صنعتى شريف، مدتى هم رياست دانشگاه تهران را بر عهده داشت و در روزگار نه‌چندان دورى نماينده ايران در «يونسكو» بوده است...

در سال 1288 هجری قمری ناصرالدین شاه تصمیم گرفت روزنامه‌های متعدد خود را به یک روزنامه تبدیل کند و به جای هفته‌ای یک شماره، سه شماره در هفته انتشاریابد و محمدحسن‌ خان صنیع‌الدوله (اعتمادالسلطنه بعدی) مأمور این مهم شد.

همواره در سخنرانی‌ها، مقالات و اشاراتم درباره تهران به این نکته پرداخته‌ام که این شهر فقط جسم و کالبد نیست و روح و جان نیز دارد. از دیدگاه من سیدعبدالله انوار از نمادها و نمونه‌های جان تهران است، زمانی را که با او در آپارتمان کوچکش درمحله آجودانیه می‌گذرانید این نکته را بیشتر درک می‌کنید، پژوهش، دانش و فرهنگ با تاروپود خانه‌اش عجین شده و جای جای این منزل رنگ و نشان از صاحبش دارد.

ابوالقاسم الهامی(متخلص به لاهوتی )در ۲۰ مهر ١٢٦٦ هـ ش در کرمانشاه ایران درخانواده ای فقیر ولی آزادیخواه و اهل شعرو ادب چشم به جهان گشود. پدرش میرزا احمد الهامی به سال ۱۲۶۴ ه ق. در تویسرکان متولد شد و در پنج سالگی به همراه خانواده، به کرمانشاه مهاجرت نمودند. اجداد الهامی همه مروّج شریعت بودند. میرزا احمد بعد از ازدواج وداشتن چند فرزند به شدت دچار درماندگی شد متوسل به حسین بن علی (ع) شد و چون حاجتش برآورده شد پس از آن در مدح و مصیبت اهل بیت شروع به سرودن اشعار نمود.

در اوایل اسفند 1378 کنگره ای به عنوان تجلیل از فرخی یزدی، شاعر آزادی خواه شهید، به ابتکار استان داری یزد در شهر یزد برگزار شد. متاسفانه در این کنگره نیز مانند بسیاری نظایر آن بیشتر به تشریفات و ظاهرسازی توجه شده بود تا به بیان حقایق درباره زندگی و آثار این شاعر هنرمند حقیقت گوی که جان خود را در راه آزادی گفتار و مطبوعات فدا کرد.

مقاله حاضر ‘ حاوی تبیین احوال ‘ آثار و افکار فرخی شاعر برجسته معاصر ایرانی است . قهرمانی که کوشش و جانبازی او در راه آزادی بر اهل نظر و نسل اندیشمند پژوهشگر بافراست ‘ پوشیده نیست . و باید انتظار داشت نام او به عنوان یک آزاداندیش حق طلب ‘ یک شاعر میهن دوست ترقیخواه و پاسدار حقوق انسانها ‘ جاودانه در تاریخ ایران به نیکی به جا ماند و قلبهای گرم و پاک میهن دوستان آزاده را حرارت وحدت و تحرک بخشد و بخصوص مساعی جمیل او در جهت تحکیم روحیه آزادیخواهی و زیستن آزادمنشانه ‘ منشأ اثرات خیر و مثمر ثمرات جدی باشد .

اسطوره سیاوش، با در نظر گرفتن جز به جزء ساخت مایه های آن، یکی از اصلی ترین و محوری‌ترین بخش ها در زنجیره اسطوره ای ایرانی است. این اسطوره یکی از پشتوانه های ساختاری شاهنامه به شمار می‌آید؛ به طوری که بیشتر داستان های پیش از این، در بُن مایه با آن یگانه اند و نقش زمینه ساز آن را دارند. سیاوش دارنده والاترین شخصّیت انسانی در اساطیر ایرانی؛ بویژه در شاهنامه است.

آذربرزین پسر فرامرز، یكی از یلان نامدار منظومه های حماسی پس از شاهنامه است. برای نخستین بار در بهمن نامه است كه آذربرزین بدون هیچ مقدمه ای وارد داستان می شود و پس از كین خواهی از بهمن، دیگر سخنی از او به میان نمی آید. در منظومه های دیگری مانند فرامرزنامه بزرگ و شهریارنامه، روایت هایی درباره چگونگی آشنایی فرامرز با مادر آذربرزین آمده و در منظومه اخیر، حتی آینده آذربرزین نیز پیش بینی شده است.

تحمل بارزترین مصداق مدارا و محور و پیام اصلی آن است تا آنجا که می‌توان گفت تمام مظاهر و جوانب مختلف مدارا، ناگزیر به‌ گونه‌ای بدان بازمی‌گردد. تحمل جلوه‌های متفاوتی دارد و به صورت‌های گوناگونی ظاهر می‌شود. از این رو جای آن دارد که نظر خواجة شیراز در این باره به تفصیل و تحت عنوان‌هایی جداگانه بررسی شود: