مقاله

یکم‌ بهمن‌ماه زادروز زنده‌یاد محسن جعفری‌مذهب است. وی تاریخ‌پژوهی جامع‌الاطراف بود و افزون بر تخصص تاریخی‌اش که مغول بود، سکه‌شناس، ایرانشناس، سندپژوه و مُهرشناس نیز بود. وی از معدود شخصیت‌های به معنی واقعی فرهنگی بود که دلسوزانه کار می‌کرد و هدفش ترویج و فرهنگ ایرانی بود، برگزاری نشست‌های سالانه درباره مشترکات فرهنگی ایران و کشورهای همجوار و برخی کشورهای اروپایی بیانگر تلاش و دلبستگی او به توسعه فرهنگ مشترک بود.

اما اینگونه رخ نداد چرا که اسباب و امکانات چنین آرزوهایی فراهم نبود. به این دلیل مهم که بعد از فروپاشی قاجار، چنانچه گفته ایم، گروههایی در عرصه قدرت حضور یافتند که گرچه در سرنگونی قاجار و پیروزیِ نهضت مشروطه با یکدیگر همکاری داشتند، اما پس از پیروزی نهضت ، به دلیل تمامیت خواهی، رشته همکاری و اتحاد با سایر طبقات اجتماعی را قطع و تنها از منافع خود و هم قشری های خود حمایت کردند. که در نتیجه آنها را به رقابت بسیار شدیدی با یکدیگر وامیداشت که هر روزه عرصه این رقابت تنگ تر و شدیدتر و خشن تر می‌شد.

غلامحسین ابراهیمی دینانی فیلسوف ایرانی است. عمده شهرت وی به علت پژوهش در حکمت اشراق و سهروردی و احیای آن در سال‌های اخیر است...

در گذشته استادانی كه خود اهل سير و سلوك بودند، نه تنها به تعليم مهارت‌های فنی می‌پرداختند بلكه شاگردان در محضر آنها آئين و اسرار رمزآموزی را در پوشش آداب مذهبی نيز می‌آموختند. هنرمندان از طريق همين ارتباط روحانی، نظريه‌های جهان شناختی و متافيزيكی را كه مبنای نمادپردازی هنر اسلامی است فرا می‌گرفتند.

پول و یهود هر دو کلماتی مخاطره‌آمیز محسوب می‌شوند. این دو کلمه بار سنگینی از جنگ، تمدن، تاریخ و خون را به همراه دارند. بسیاری ترجیح می‌دهند در مورد این دو کلمه سکوت کنند. تابوهای فرهنگی یا منافع فردی در هر دو گروه منتقد و حمایت‌کننده مانع از تبیین و بررسی حقیقت امر شده است. در طول تاریخ شبهات بسیاری نسبت به کنترل منابع مالی و به تبع آن قدرت در جهان توسط یهودیان مطرح بوده است.

در هزاوه از بخش های فراهان در محله ای که امروز به محله میرزا تقی خان ، نامی است، در سال 1222 هجری شمسی فرزندی پا به عرصه زندگی می‌گذارد که او را محمد تقی نام نهادند که یکی از درخشان‌ترین ستاره های شب ظلمانی 200 ساله ایران می‌شود.او پس از 40 سال به مقام صدارت عظمایی ایران می رسد و به اتابک اعظم امیرکبیر ملقب می‌شود

3) رمزگان نماد، به دلیل ماهیت خود تمثیل، شاید حتی مطالعه آن در بافت فعلی سینوی جذاب‌تر از بافت بالزاکی باشد. بارت تأکید می‌کند که این رمزگان «جایگاهی است برای تعدد ظرفیت و اعاده‌پذیری. همواره وظیفه اصلی این است که نشان دهیم می‌توان از زوایای بسیار به این حوزه وارد شد و بدین وسیله به دشواری و پیچیدگی عمق و راز افزود».

کفش تنها پایپوش نیست و در فرهنگهای مختلف معانی متعددی حول آن شکل گرفته است. کفش به عنوان بخشی از لباس فرد می تواند نمادی از هویت، پایگاه اجتماعی و اقتصادی، گرایش و علایق فرد باشد. همچنین کفش همچون بسیاری دیگر از ابزارهای مورد استفاده انسان در باورها و آداب و رسوم و حتی ادبیات حضور پیدا کرده است. برخی از این مفاهیم همچنان کارکرد خود را در زندگی امروزی نیز حفظ نموده اند.

خواجه نصیرالدین طوسی (درگذشت: ۶۷۲ ه.ق) دیدگاه مسکویه دربارۀ فلسفه و نظام اخلاقیِ محبت را بسط داد. وی فلسفۀ اخلاق خویش را در «اخلاق ناصری» مطرح کرد، اثری که اقتباس و ترجمۀ فارسی تهذیب ‎الاخلاق مسکویه به همراه دو فصل اضافی به قلم خود خواجه‌نصیر دربارۀ اقتصاد و سیاست بود. خواجه‌نصیر با مسکویه دربارۀ اهمیت دوستی و محبت به‌عنوان عالی‎ترین فضایل موافق بود.

آیا ابن‌سینا، نظیر غزالی، متکلم و صوفی برجسته پس از خود، دستخوش انقلاب روحی به سوی احوال عرفانی شده است؟ آیا در ذهن ابن‌سینا واجب‌الوجود در معرض دگرگونی و تغییری بنیادین قرار گرفته و به همان «معشوق» عرفای صوفی بدل گشته است؟ آن دسته از نوشته‌هایی که اغلب «فلسفه مشرقی» یا «فلسفه باطنی» نام گرفته‌اند، مجموعه آثاری‌اند که چهار عامل کلیدی در آنها به چشم می‌خورد و می‌توان گفت الگوی اصلی بُعد عرفانی خدای ابن‌سینا را تشکیل می‌دهند: ۱) کاربرد تمثیل و نماد؛ ۲)بن‌مایه عشق و عشق الهی؛ ۳) نمادپردازی نور؛ و۴) نقش جهان فرشتگان. ظاهراً نگاهی کوتاه به چنین مشخصه‌هایی ابن‌سینا را بیشتر در جهان آن صوفی (غزالی) و سهروردی جای می‌دهد تا در جهان آن فیلسوف خردگرا (ارسطو) و فارابی.