امیرحسن چهلتن از آن دسته نویسندگانی است که رد تاریخ در رمان‌هایش بسیار پررنگ است. او در آثاری چون «اسرار مرگ میرزا ابوالحسن‌خان حکیم» و «تالار آینه» به سراغ مردم عادی و مخصوصاً زنان می‌رود و سعی دارد این سوژه‌ها را در پس‌زمینه تاریخی چون دوران قاجاریه و به ویژه مشروطه به مخاطب نمود دهد؛ اما چرا اساساً برای نگارش رمان تاریخی، مشروطه پس‌زمینه مناسبی است؟
کاظم چلیپا، نقاش و مدرس دانشگاه، درباره وضعیت نامناسب نشر در حوزه هنرهای تجسمی معتقد است: خاک ما پر از حرف‌های نگفته است اما برای بیان این حرف‌های نگفته، باید مقدماتی فراهم شود؛ از جمله: یادگیری روش‌های جدید پژوهشی روز، تشویق محققان، فراهم کردن زمینه تحقیق با توجه به علاقه‌مندی، تهیه امکانات از جمله امکان سفرهای مطالعاتی.
رجبی دوانی با بیان اینکه روشنفکران ما هنوز به بلوغ فکری نرسیده اند وحرف های دیگران را عیناً تکرار می کنند، گفت: فردید گزارشگر و شارح هایدگر نبود و تنها فلسفه خودش را بیان می کرد.
یکی از نویسندگان ایرانی در مقاله‌ای با نام «تخیل آری، توهم نه» با اشاره به آرای اندیشمندانی همچون سیمون وی، آیریس مرداک و هانا آرنت، به تفاوت‌های میان دو مفهوم توهم و تخیل پرداخته و آفات و ضررهای اخلاقی گسترده‌شدن توهمات را در زندگی انسان بیان می‌کند. اولی را بزرگترین دشمن و مانع اخلاقی‌زیستن، و دومی را بزرگترین یار زندگی اخلاقی می‌داند
تغییرات انفجار گونه و شتابناک، تهران را به شهری رو به زوال بدل ساخته است
بهاره بوذری: شما به چخوف اشاره کردید، ترجمههایی که شما انجام دادهاید، زیاد نیست! و بیشتر روی آثار چخوف کار کردید؛ مثلاً در مورد انتخاب مرغ دریایی که شما ترجمه کردید، ترجمهی آقای حمیدیان قبل از شما بوده یا بعد از ترجمهی شما؟ هیچکدام. هم‌زمان با هم ترجمه کردیم.
کاظم چلیپا هنوز هم به‌دنبال آرمان‌هایی در مورد انسان معاصر و هویتش است. او فرزند حسن اسماعیل‌زاده، یکی از هنرمندان شناخته‌شده نقاشی قهوه‌خانه‌ای، است و نقاشی را به صورت آکادمیک تا مقطع دکترا ادامه داد. چلیپا که در زمان انقلاب، دانشجویی ٢٢ساله بود، جزء گروهی از هنرمندان به‌شمار می‌رود که از آنها با عنوان هنرمندان انقلاب یاد می‌شود. هرچند خودش می‌گوید این دسته‌بندی‌ها و فضایی که تعارضاتی را به وجود آورده بود، ربطی به هنرمندان نداشت و هنرمندان انقلاب فقط کارشان را انجام می‌دادند بدون اینکه با دیگر هنرمندان اختلافی داشته باشند.
زندگی روزمره در سال‌های اخیر برای پژوهشگران علوم اجتماعی اهمیت ویژه‌ای یافته است، به خصوص كه با افول اقبال به كلان روایت‌های سیاسی و اجتماعی، اصل زندگی و كیفیت و نحوه آن برای مردمان به تنها آرمان قابل اعتنا بدل شده است و همه مدام در این فكر و خیالند كه چه بخورند و چه بپوشند و چطور سلامت جسم و روان‌شان را حفظ كنند و چگونه مناسبات بهتری با یكدیگر داشته باشند و... چیزی كه به‌طور كلی می‌توان همسو با عباس كاظمی آن را ایدئولوژی مصرف خواند.
وضعیت تحقیق و پژوهش دانشگاهی در ایران موافقان و مخالفان بسیاری دارد. موافقان می‌گویند وضعیت پژوهش در ایران بسیار مطلوب است زیرا رشد پژوهش‌ها در ایران بسیار چشمگیر است و ایران از لحاظ تعداد مقاله‌های علمی، در بین کشورهای منطقه، وضعیت بسیار مطلوبی دارد.
اردشیر مجردتاکستانی از نگارگران بنام روزگار ماست که سال‌ها در سطح اول نگارگری و هنرهای کتاب‌آرایی این مرزوبوم فعالیت دارد. نمایشگاه‌های متعدد داخلی و خارجی برگزار کرده و صاحب تألیفات متعددی همچون «شیوه تذهیب»، «مبانی نقاشی ایرانی»، «تشعیر» و... است. در آثارش به بیان هنری منحصربه‌فردی هم در قالب و هم در محتوا رسیده که حکایت از شیوه شخصی او دارد. به مناسبت برگزاری آخرین نمایشگاهش در نگارخانه «لاجورد» وابسته به مؤسسه کتاب‌آرایی ایرانی، با او به گفتوگو نشستیم. جا دارد از آقای محمدی و مجموعه محترم گالری لاجورد که امکان این مصاحبه را فراهم کردند، تشکر کنیم.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید