اخبار و گزارش

اهل ادبیات، و در کل مولفان و همه کسانی که اثری هنری از خود برجای می‌گذارند، یک تفاوت بزرگ با دیگران، در مرگ دارند؛ مولفان با آثارشان زنده می‌مانند.

در بزرگداشت ابوالحسن نجفی از بی‌توجهی نهاد‌های دانشگاهی به این استاد برجسته انتقاد شد و عنوان شد: نهاد رسمی آموزش کشور متاسف هستم. اگر این استاد بزرگوار در نهاد آموزشی حضور می‌داشت و در مسند تصمیم‌گیری قرار می‌گرفت فضا به شکل دیگری بود.

محدثی در نشست هم اندیشی «ابن خلدون و علوم اجتماعی، نگاهی انتقادی به روایت سید جواد طباطبایی» گفت: طباطبایی در تحلیل ابن خلدون دچار اشتباه فاحشی می‌شود که از فقدان روش نشات می‌گیرد. مسئله فقدان روش سبب شده که نویسنده تفسیری شخصی و سلیقه‌ای از ابن خلدون داشته باشد. ​

علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی در آئین رونمایی از کتاب «محمد؛ مسیح کردستان» با اشاره به خصایص فکری و دینی شهید محمد بروجردی گفت: توجه عمیق به فرهنگ دینی، میراث شهیدانی همچون شهید بروجردی است بنابراین با نگاه سطحی نمی‌توان عمق انقلاب اسلامی را دریافت.

محمود حکمت نیا معاون پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گفت: کسانی که مباحث فلسفی را مطرح می کنند نمی توانند با مسائل زندگی مردم ارتباط برقرار کنند و آنها را رفع نمایند.

جمعه ۲۰ اسفندماه، غلامحسین ابراهیمی دینانی عضو انجمن حکمت و فلسفه و چهره ماندگار فلسفه در تفسیر یکی از اشعار مولوی در برنامه معرفت که از شبکه چهار سیما پخش می شد گفت: همه اندیشه های مولانا عرفانی و فلسفی است. فلسفی به این معنا که عقلانی است. عرفان جوهر عقل است، آب و آتش با هم متضاد هستند. آب، آتش را خاموش می کند

عبدالحمید ضیایی، شاعر برگزیده بخش بزرگسال یازدهمین جشنواره بین‌المللی جشنواره شعر فجر گفت: جشنواره شعر فجر برخلاف سایر جشنواره‌ها دیدگاه سفارشی ندارد و شاعر مجبور نیست که بر اساس دیدیگاه برگزارکنندگان بنویسد و به همین دلیل، در این جایزه همه صداها شنیده می‌شود.

همایون کاتوزیان در هشتاد و دومین نشست کتابفروشی آینده گفت: ضرب‌المثلی داریم که سیب را بیندازیم بالا ده تا چرخ می‌خورد و پایین می‌آید! و این اصل مطلب جامعه کوتاه مدت است. تاریخ ایران تاریخ بلندی بوده، اما مرکب از این کوتاه مدت‌های به هم پیوسته است.

درباره آثار، افکار و اندیشه‌های کسروی موافقان و مخالفان بسیاری اظهار نظر کرده‌اند اما تقریبا همه آن‌ها نقش و جایگاه «تاریخ مشروطه» کسروی و تاثیرگذاری آن را بر تاریخ‌نگاری معاصر را قابل توجه ارزیابی کرده‌اند.

بحثم را با مقدمه‌ای نسبتاً طولانی از انگیزه‌های سخنرانی در باب شاهنامه آغاز می‌کنم. باید بر این موضوع تاکید کنم آنچه گفته می‌شود از چند ماه پیش تنظیم شده و سر آن ندارم به نقدهایی که اخیراً در یکی از مجلات چاپ شده پاسخ دهم. در این چند روز نیز مجله مذکور را نخوانده‌ام تا تغییری در بحث امروز ندهم. اصولاً به نشریات و نهادهایی که می‌کوشند با آتش‌بیار معرکه‌شدن تیراژ خود را بالا ببرند مشکوکم و گمان نمی‌کنم ورود به چنین بگو‌مگوهایی در شرایطی که همه بحث‌ها و نقدها شخصی و روانی است سودی داشته باشد.