داود موسایی در نشست پیشین از کودکی و فعالیتهایش در حوزه کتاب در سالهای پیش از انقلاب سخن گفت و در جلسه دوم به فراز و فرود چاپ فرهنگنامه در ایران پرداخت.
ایرج پارسینژاد گفت: براون در شناساندن مدنیت و تمدن ایرانی در زمان مشروطه تلاشهای فراوانی کرد. او مرتب در روزنامه تایمز سرمقالههایی در دفاع از مشروطه ایران مینوشت.
اسکندر مختاری، پژوهشگر و باستانشناس در نشست نقد و بررسی کتاب «باستانشناسی شهری تهران، کاوش میدان ارگ» گفت: در این اثر، به بسیاری از پژوهشهای باستانشناسی استناد نشده است. گویی هنوز به برخی اطلاعات و دادهها عادت نکردیم و هنوز دوست داریم به اطلاعات مانده از عصر قاجار اتکا کنیم. درباره تهرانپژوهی هنوز به اطلاعات مانده از عصر قاجار اتکا میکنیم
کتاب «جنگهای صلیبی» اثر ارنست بارکر و ترجمه دکتر عبدالله ناصریطاهری با نگاهی متفاوت به انگیره این جنگها به بررسی آن پرداخته است.
در نشست رونمایی کتاب «آفاق معرفت در سپهر معنويت» عنوان شد: غلامحسین ابراهیمی دینانی مدافع سرسخت عقل، است. ایشان معتقد است، از فلسفه بدون عقل چیزی باقی نمیماند. ابراهیمی دینانی حتی در میان عارفان آنهایی را تایید میکند که با عقل ستیز نداشته باشند.
سیدمهدی شجاعی، نویسنده کتاب «آن است شیوه حکومت» در آیین رونمایی از این اثر تاکید کرد: باید مراقب باشیم به اسم اسلام علوی و مظاهر دینی و شیعی دچار اسلام اموی نشویم.
حمد عبدالقدیرویچ داندامایف در دوم سپتامبر ١٩٢٨ میلادی در داغستان زاده شد. او تحصیلات عالی خود را در موسسه تاریخ علوم آکادمیک شوروی در مسکو فرا گرفت و در سال ١٩٥٩ میلادی از رساله دکترای خود با نام «حکاکی بیستون بهعنوان سند حکمرانی داریوش اول» دفاع کرد.
هنر، از مهمترین گسترههای پیوسته با مسائل اجتماعی در هر جامعهای به شمار میآید؛ گسترهای جذاب که با روح، اندیشهها، باورها و ارزشهای یک جامعه پیوند دارد و زلفش با آنها گره میخورد. نقاشی در این میانه یکی از مهمترین جلوههای هنر است.
سرقت آثار هنری از گذشته تا به امروز، مسالهای آزاردهنده برای اهالی هنر تلقی میشده است. اثر یک هنرمند دستاورد یک عمر فعالیت مستمر و پرزحمت اوست. با اینحال سرقت آثار فرهنگی امری اجتنابناپذیر است. در چند روز گذشته نیز این اتفاق برای یکی از هنرمندان عرصه تجسمی رخ داده است. بهرام دبیری، هنرمند پیشکسوت عرصه هنرهای تجسمی درباره سرقت تابلوی نقاشیاش که در هفته جاری اتفاق افتاده، میگوید: «چند روز پیش مدیر یک گالری تازهتاسیس از من خواست یکی از آثارم را برای شرکت در نمایشگاه گروهیای که قرار بود در آن گالری برگزار شود به امانت بگذارم. من نیز پذیرفتم و اثری را که در سال 84 باعنوان «آناهیتا، الهه باران» ارائه کرده بودم به آنها سپردم. بعد از اتمام نمایشگاه، گالریدار این تابلو را به وانتباری تحویل میدهد تا آن را به کارگاه من برساند. راننده، وانت حامل تابلو را مقابل در کارگاه پارک میکند و چند دقیقه برای انجام کاری از محل دور میشود، ولی وقتی برمیگردد تابلو در وانت نبوده است.»
پیرمردی چکمهپوش با صورتی فرتوت درحال زیر و رو کردن خاک باغچه، این تصویر بستهای از اواخر عمر «جلال آلاحمد» است. جریان سیال روشنفکری عصر پهلوی گویا در نقطهای از سرزمین گیلان به او پیوند خورد. اینبار در قامت مرد صورت استخوانی و لاغراندامی توقف میکند. جلال آلاحمد که به گفته خودش از بیماری دکتر شدن فارغ شده است و درس را در نقطه پایانیاش رها میکند مانند هر رونقساز بازار اندیشهای، بر تختهموج درونساحتی خویش نشست تا از خاندان طلبگی خود به گل سرخ حزب توده و درنهایت به دیدار در میقات برود. انسان، هراسان نقطه پایان خود است و این تخته موج، هراسان راکب خود.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید