اخبار و گزارش

وقتی سالیان از پس هم می‌گذرند آدم‌ها متوجه می‌شوند چه بود و چه شد! این خاصیت گذر زمان است. جامعه ایرانی در میانه دهه ٧٠ همچنان تحت تاثیر عوارض سیاسی- اجتماعی ناشی از انقلاب و ٨ سال جنگ به سر می‌برد. بعضی هنرمندان شناخته شده بنا به جبر زمانه یا اختیار از كشور كوچ كرده بودند و گروهی دو دل در برزخ بین ماندن و رفتن.

«از فردا کمی آب را باز کردند برای خورد و خوراک. کسی جرأت دم زدن نداشت. یک هفته گذشت خبر آمد تا محاکمه همه در زندان هستند دیگر بیهوده بود حتی آزادیشان. از وقت گذشته بود. چلتوک‌ها بو کرده بود. زن‌ها صبح‌ها زیر و رویشان می‌کردند. اشک به آهستگی می‌ریختند. به اندوه و تنبلی می‌گریستند. روزی رسید که چلتوک‌ها را جلوی مرغ‌ها ریختند. تو کوچه ریختند. گویی قلبشان را به دور انداخته بودند. زمین‌ها زیر تابش آفتاب جان می‌کند. خیش‌ها تو صحرا بی‌مصرف همآغوش خاک بود. مهندس هر روز تو تنگ می‌رفت. می‌زدند و می‌خوردند. سازشان کوک بود. آب آن‌جا خنک بود. گوارا بود و هوایش مطبوع. مردم به مهندس خوبی می‌کردند. مهندس فکر می‌کرد عقده از دلشان برداشته شده است ولی نمی‌دانست که کینه دهاتی پایانی ندارد. دهاتی‌ها نقشه‌شان را آرام پیش می‌بردند. آرام مثل اشک زن‌هاشان که بی‌صدا می‌ریخت.»

چالش هویت یکی از اساسی‌ترین مسائلی است که جامعه ایرانی را در تاریخ معاصر با خود درگیر کرده است. مشخصا بعد از جنگ‌های ایران و روس پرسش از خویشتن و چیستی هویتی و علل ناکامی مورد‌توجه جدی قرار گرفت. سر درگریبانی متفکران و اصحاب خرد پس از شکست در هر جنگی قوه عاقله هر ملتی را متوجه تامل در چیستی خود خواهد کرد و نحوه پاسخگویی به سوالات اساسی بعد از شکست‌های بزرگ منجر به حرکت‌های نو خواهد شد و بازیابی فرهنگی و هویتی هر قوم و ملتی را براساس آن شکل خواهد داد و تاریخ آینده را رقم خواهد زد.

صفحه اول روزنامه های امروز دوشنبه 8 آبان صفحه اول روزنامه های امروز دوشنبه 8 آبان

سومین برنامه گستره شریعت، با حضورحجت الاسلام عبدالحسین خسروپناه، صادق زیباکلام، مهدی گلشنی و با اجرای قاسم پورحسن با موضوع «علوم انسانی و ایران» پخش شد.

گروهی از طراحان و هنرمندان صنایع‌دستی خوزستان به پژوهش درباره نقوش حک شده بر سنگ قبرهای دزفول پرداخته و از این نقش‌ها در ساخت سفال و کپوبافی بهره برده‌اند.

در آیین «هشتاد سال مشق فرهنگ در باغ ملی» از سید عبدالله انوار، محمدحسن سمسار، ژاله آموزگار، امیربانو امیری فیروزکوهی، ناصر تکمیل همایون، علی رواقی، علی بلوکباشی، لوریس چکناواریان و ژان بِشله، جامعه‌شناس و مردم‌شناس فرانسوی تجلیل شد.

احمد مسجدجامعی در آیین گرامیداشت هشتادسالگی موزه ملی ایران و کتابخانه و موزه ملی ملک با اشاره به این‌که کتابخانه تاریخچه کهنی در شهر تهران دارد، گفت: موزه و کتابخانه هویت ماست و فقط محل نگهداری اشیاء و آثار نیست.

گروهی از مردم ایران در تقویم‌های جیبی‌ خود و البته به طور غیررسمی هفتم آبان را به عنوان روز «كوروش كبیر» نامگذاری كرده‌اند. این گروه نگرشی نوستالژیك به تاریخ ایران باستان دارند. نتیجه این قرائت نوستالژیك از تاریخ ایران در دوره باستان راه را بر خوانش انتقادی تاریخ بست به طوری‌كه امروزه جامعه بر نوعی هیجان جمعی سوار شده است و این هیجانی عمومی حتی راه را برای رسانه و نیروهای فكری مسدود كرده است تا بتوانند در خصوص حواشی و اصالت تاریخ مدعیات مربوط به كوروش كبیر اظهارنظر كنند. از سویی دیگر این نگاه نوستالژیك به عصر كوروش متضمن این ایده درونی است كه ایران یك گذشته دل‌انگیز و افتخارآمیز داشته كه امروز از دست رفته است و باید افسوس آن دوران را خورد. به تعبیری دیگر در نگاه نوستالژیك به تاریخ نوعی سوگواری، افسوس و حسرت وجود دارد؛ نوعی حسرت كه مدعی است ما باید افسوس گذشته را بخوریم و به آن دوران بازگردیم. به طور خلاصه نوستالژی تاریخی، مصرف گذشته است

رویارویی قدیم و جدید یا به عبارت بهتر، سنت و مدرنیته در ایران، روایت‌هایی جالب از خود برجای گذاشته است. در دوره قاجار، که آشنایی ایرانیان با دنیای غرب آرام‌آرام آغاز شد، نسلی از دانش‌آموختگان در غرب، با هویت و فرهنگی روبه‌رو شدند که با آنچه در آن رشد کرده بودند، بسیار متفاوت بود. این رویارویی سنت و تجدد، از زمان تحّیر میرزا صالح شیرازی در سفرنامه‌اش، برای ایرانیان رخ نمود.