اخبار و گزارش

رئیس دانشگاه علامه طباطبایی گفت: نظام آموزش و پرورش و آموزش عالی تقلیدی و ناکارآمد کشور، دانش آموزان و دانشجویان را به ماشین حفظ و آزمون دادن تبدیل کرده که تنها هنر آنان تست زدن است.

عصر روز یکشنبه اول آذر ماه یکهزار و سیصد و نود و چهار ، با آغاز هفته زبان ایتالیایی در ایران ، مجله با بخارا با همکاری مدرسه ایتالیایی " پیترو دلا واله " و بنیاد فرهنگی اجتماعی ملت ، مجله شب موسیقی میلان را برگزار کرد . با توجه به استقبال شرکت کنندگان از نشست های قبلی ، یک شب از شب های هفته زبان ایتالیایی به یکی از شهرهای این کشور و فرهنگ و هنر آن منطقه اختصاص پیدا کرد و شهر میلان و معماری و موسیقی آن به این منظور انتخاب شد.

صفحه اول روزنامه های امروز سه شنبه 3 آذر

رئیس موزه «لوور» فرانسه پس از حملات تروریستی در پاریس، طرحی برای محافظت از آثار هنری و تاریخیِ در معرض تهدید در سراسر جهان ارائه داد.

عبدالجبار کاکایی می‌گوید: معینی کرمانشاهی از لحاظ فرمی بسیار بر ترانه‌های دوره‌های بعد تاثیر گذاشت. این شاعر و ترانه‌سرا در پی درگذشت رحیم معینی کرمانشاهی اظهار کرد: معینی‌ کرمانشاهی در دوره تصنیف‌سرایی ظهور کرد؛ دوره‌ای که عارف قزوینی و شیدا جزو پیشقراولان آن محسوب می‌شدند. آن‌ها در این دوره تصنیف را از بدنه شعر فارسی منفک کردند و قالبی به وجود آوردند که با قالب‌های پیشین شعر فارسی تفاوت‌های فاحشی دارد. درواقع تصنیف شبیه به غزل، دوبیتی، چهارپاره و ... نیست و تماما تابع شرایط موسیقی است.

میرجلال‌الدین کزازی گفت: کتاب‌خوان کردن افراد فرآیندی است که یک‌شبه انجام نخواهد گرفت و باید از سالیان خردی از آن زمان که کودک خواندن می‌آموزد، آغاز شود.

نخستین نسل کودکستان‌های ایرانی در یک بازه زمانی ١٠ ساله، از سال ١٢٩٧ تا ١٣٠٧ خورشیدی در شهرهای تهران، تبریز و شیراز بنیان گذارده شدند. آنگونه که جبار باغچه‌بان و همسرش در کتاب «روشنگر تاریکی‌ها» روایت کرده‌اند، کودکستان خانم خان‌زادیان در تبریز و مادام سروریان در تهران (١٢٩٧ خورشیدی، کودکستان مودب‌الملک تهران (١٣٠٢ خورشیدی)، باغچه اطفال باغچه‌بان در تبریز (١٣٠٣ خورشیدی)، کودکستان مادام گارکالتلی در تهران (١٣٠٥ خورشیدی) و کودکستان شیراز (١٣٠٧ خورشیدی)، نخستین کودکستان‌هایی به شمار می‌آیند که در جایگاه یک پدیده نوظهور آموزشی و پرورشی در جامعه ایرانی پدیدار شدند.

پژوهشکده فرهنگستان هنر در ادامه سلسله‌نشست‌های خود، نشست «هنر از دیدگاه علامه دکتر محمد اقبال لاهوری» را به مناسبت درگذشت جاوید اقبال فرزند علامه اقبال لاهوری، با سخنرانی سلیم مظهر، استاد دانشگاه شرق‌شناسی لاهور و عضو هیات تحریریه مجله «کیمیای هنر» در این پژوهشکده هنر فرهنگستان هنر برگزار کرد؛ نشستی که در آن سلیم مظهر به وجوه مختلف شخصیت و اندیشه اقبال لاهوری پرداخت. آنچه در ادامه خواهید خواند بخش‌های از سخنرانی سلیم مظهر در این نشست است.

کویرهای ایران آرام و صبور نگاه هر ببیننده را تا دوردست‌ها می‌کشانند. چشم که می‌گسترانی شن‌های رقصان و توده‌های خار و خاشاک را می‌بینی و صدای باد و سکوت کویر را می‌شنوی. بر تن این کویر گاه کاروانسراهای گسترده بر کناره جاده‌ها و ابنیه تاریخی که از گذر زمان مصون نمانده و گاه سایه آبادی‌ای که در آن سکوت با صدای پای جوی آبی خنک می‌شکند، خود می‌نماید. بی‌تردید صدای پای آب در این گستره بیش از هر چیز اهمیت دارد. آبی که در گذر هزاره‌های دور آنچنان اهمیت داشته و دارد که بسیاری از آیین‌ها، جشن‌ها و دعاها از آن مایه و پایه می‌گیرد.

«اینجا تهران است، صدای ایران» جمله‌ای آشناست. ته ذهنت اگر بگردی حتما نشانه‌ای از آن را پیدا می‌كنی. نشانه‌ای مربوط به سال‌های خیلی دور و خیلی قدیمی كه به روایت تاریخ و آمار می‌شود ٧٥ سال پیش. یك بعدازظهر اردیبهشتی كه رادیو ملی ایران آغاز به كار كرد و شنودگان ایرانی صدای محكم مردی را شنیدند كه خبر می‌داد: «اینجا تهران است، صدای ایران». صدای مردی كه رضا سجادی نام داشت و نخستین گوینده ایرانی و به روایتی نخستین صدای رادیویی.