مقاله

پر واضح است که آزادى شرط لازم و زیربناى اساسى همه حرکات انسان براى رسیدن به این ویژگیهاى خدایى است.ایمان به خداى خالق زیباییها و شهادت به وحدانیت ذات لایزالى و نیز باور داشتن اصول و ملتزم‏بودن به مبانى شریعت، در صورتى نزد خداوند پذیرفته است که از روى آگاهى و آزادى کامل و استدلال عقلى و یقین قلبى صورت گرفته باشد. اسلام شناسنامه‏اى، نه باعث کمال فردى مى‏گردد و نه داراى تبعات و آثار مثبت اجتماعى خواهد بود.

به هر حال بخش وسیعی از دانشکده ایران‌شناسی گوتینگن به ایزدی‌شناسی اختصاص دارد و امروز در ایران تا آنجا که دیده و شنیده‌ایم، هیچ بخشی به پژوهش و شناسایی و شناساندن «ایزدی»، «علوی»، «قزلباش» و سایر جزایر اعتقادی ایرانی اختصاص داده نشده است که در یک کلام این آیینها چفت و بست‌های تمامیت ارضی ایران بشمارند و گم کردن آنها در غبار بی‌اعتنایی سخنان هبا و هدر خطری بزرگ است که فرهنگ و سرزمین ما را تهدید می‌کند.

این موسسۀ انتشاراتی که اکنون با نام سازمان چاپ وانتشارات اقبال به فعالیت خود ادامه می دهد، در شمار با سابقه ترین ناشران کشور قرار می گیرد، به مدت چند دهه از ناشران نسبتاً فعال کشور بود و چند نسل از خاندان اقبال آن را اداره می کردند. انتشارات اقبال به این دلیل در تاریخ نشر در در دهۀ 1330ش بررسی می شود که در همین دهه به فعال ترین دوره از تاریخ حیات خود راه یافت و جزو ناشران تاثیرگذار دهۀ 1330ش قرار گرفت. اطلاعات در بارۀ این ناشر، خوشبختانه به سبب یادداشت های شادروان جواد اقبال به شناخت بهتر این ناشر طی چند دهه کمک می کند. او فعال ترین عضو این خاندان و از روسای اتحادیۀ ناشران بود( به فعالیت هایش اشاره خواهد شد).

دهم اسفند 1393 مصادف است با چهاردهمین سالگرد درگذشت محمد صادق کیا (25 اردیبهشت 1299- 10 اسفند 1380)، زبان شناس، لغوی، استاد دانشگاه و رئیس دومین فرهنگستان زبان ایران. او که عموماً به صادق کیا معروف است، درخاندانی اصلاً مازندرانی در تهران متولد و نشو و نما یافت. پس از تحصیلات دبیرستانی در دارالفنون بر آن بود که در رشتۀ طبّ و شیمی ادامۀ تحصیل دهد ولی عشقش به زبان و ادب فارسی کشید. به دانشکدۀ ادبیات تهران رفت و در 1320 ش در این رشته درجۀ لیسانس گرفت.

امور تجربی چگونه خود را به «امر یقینی» بدل می‌کنند؟ یقین چیست؟ چرا ما 2=1+1 را یقینی می‌دانیم؟ یا چرا وجود کره زمین برای ما یقینی است؟ ویتگنشتاین برای یافتن پاسخ به این قبیل سؤال‌ها یادداشت‌هایی نوشت که تا آخرین روزهای عمرش او را به خود مشغول کرد و حاصل این یادداشت‌ها توسط دانشجویان و دوستانش به چاپ رسید. این کتاب در واقع واکنشی است به آنچه «جی ای مور» معرفت می‌نامید.

على‏رغم محدودیتهاى شغلى و آموزشى و اجتماعى‏که دختران و زنان جوان مسلمان در اروپا با آن مواجه هستند، هر روزه بیش از پیش شاهد حضور آنان با حجاب اسلامى در مجامع و محافل مختلف هستیم. آیا وجود سازمانهاى مختلف مراقب حجاب و اخلاق و نماز و روزه و شعائر دینى، عامل این پایبندى به دستورات دینى‏است یا شیوه‏هاى تربیتى ویژه؟ آیا ترس از شلاق و محرومیت از آزادى و مجازاتهاى جسمى و… باعث روى‏آوردن این جوانان به ارزشهاى دینى و اسلامى در آن محیط‌ها شده است؟ آیا راهپیماییهاى موسمى و تظاهرات ارعاب‌آمیز خیابانى، این جوانان را به آیینهاى مذهبى سوق داده است؟

با کمی تامل به تنوع سوگ‌نوشته‌های اصحاب رکن چهارم و هنر هفتم درمی‌یابیم که افزون بر مقامات رسمی، طیف وسیعی از نویسنده، خواننده، نقاش، گرافیست، موسیقیدان، هنرپیشه و شاعر هر کس به زبانی در فقدان دکتر طباطبایی احساس تألم و ابراز تسلی کرده‌اند.

در سال ۱۳۲۴ با تصویب مجلس شورای ملی به عنوان سازمانی مستقل تأسیس شد. محل این مؤسسه (سازمان) ابتدا در منزل شخصی علامه علی اکبر دهخدا و سپس در سال ۱۳۲۴ به مجلس انتقال یافت و در سال ۱۳۳۶ بر اساس مصوبه مجلس، سازمان لغتنامه همراه با بودجه آن به دانشگاه تهران (دانشکده ادبیات) واقع در خیابان دانشسرای عالی، (محل سابق باغ نگارستان) واگذار شد. از آغاز سال ۱۳۴۵ این مؤسسه به محل فعلی خود یعنی موقوفات دکتر محمود افشار منتقل گردید.

پیش از آنکه به معرفی بزرگان علم و ادب و سیاست دنبلی‌های کرد (مهرپرستان نخستین ایرانی که بعدها به اسلام اعم از شیعه و سنی و یارسان گرویدند) بپردازم، اشاره‌ای هرچند مختصر به زبان، کتاب مقدس، پراکندگی جمعیت، مقدسات و محرمات و احکام و ساختار اجتماعی کردهای ایزدی را لازم می‌دانم.

در روایتی از امام علی(ع) است: «من أجهد نفسهُ فی إصلاحها سعد:۱ اگر کسی بکوشد که نفسش را اصلاح کند، سعادتمند می‏شود.» اصلاح نفس یعنی تربیت و تأدیب نفس به آداب الهی. حضرت در روایت دیگری می‏فرماید: «من أهمل نفسهُ فی لذّاتها شقی:۲ کسی که نفسش (یعنی شهوت و غضبش) را در لذات رها کند، بدبخت می‌شود.»