مقاله

[امام موسی صدر در ادامه می‌گوید:] در دین اسلام دنیا و آخرت یک مفهوم و یک واحد را تشکیل مى‏دهند. در قرآن کریم به این موضوع چنین اشاره شده است: من عمل صالحاً من ذکر اوْ اُنثى و هو مؤمن فلنحیینّه حیاه طیبه و لنجزینّهم اجرهم بأحسن ما کانوا یعملون. آنان که رفتار نیک و ایمان به خدا دارند، زندگى گوارا و جزاى آخرت مطبوع در انتظار آنان است. دنیا و آخرت در نظر اسلام از هم جدا نیست. راه صحیح راهى است که سعادت آینده انسان و سعادت ابدى او را در آن واحد، تحصیل کند.

سید براى چاره این دردها و بدبختی‌ها از همه وسائل ممکن: مسافرتها‌، تماسها‌، سخنرانیها‌، نشر کتاب‌، مجله‌، تشکیل حزب و جمعیت‌، حتى ورود و خدمت در ارتش بهره جست. در عمر شصت ساله خود ازدواج نکرد و تشکیل عائله نداد‌؛ زیرا با وضع غیر ثابتى که داشت که هر چندى در کشورى به سر می‌برد و گاهى در تحصن یا تبعید یا تحت نظر بود نمى‌توانست مسئولیت تشکیل خانواده را بر عهده گیرد. سید چاره دردهائى که تشخیص داده بود، در امور ذیل می‌دانست:

اغلب پراکنده نوشته هایی که تا کنون درباره محمد تقی مسعودیه خوانده ام، ارتباط چندانی با شناخت از محتوای نوشته های این دانشمند موسیقی شناس ایرانی ندارد. در این نوشته ها، گاه برپایه عدم شناخت از مبانی موسیقی شناسی یا اتنوموزیکولوژی یا تعصب کور یا برخوردهای نادرست، همه موجب شده که جایگاه واقعی این دانشمند را ناراست و واژگونه تصویر کنند. در میان ناآگاهان رسم بر این است که گاهی به حساب خود می خواهند کسی را ارج نهند و به صورت آن چه خود تصور می کنند به دیگران هم نشان دهند که چیزی از مبانی یک علم می دانند، درحالی که مسائل و موضوعات علم هرگز به تعصبات کور اعتنا نخواهد کرد. آنان که با علم موسیقی شناسی آشنا هستند، میدانند که جایگاه علمی فارابی یا صفی الدین ارموی یا قطب الدین شیرازی و عبدالقادر در چه پایگاهی از ارج و بلندی است.

بحث ما این بود که اگر کسی قصد دارد دیگری را تربیت کند، شرطش این است که ابتدا خودش مؤدّب شده باشد تا این تأدیب اثرگذار باشد. انبیا و اولیا هم می‎گویند: باید نفوس (به معنای قوای سه‌گانة‎ درون انسان: وهم، شهوت و غضب) را مؤدّب به آداب الهی کنیم. انسان باید اعمالش را بر طبق دستورات الهی انجام دهد؛ چون اعمال ظاهری ما که از اعضا و جوارح صادر می‎شود، صورت باطنی ما را می‏سازد؛ یعنی همان صورت ملکوتی غیبی که فعلاً از ما پنهان و برای اولیای خدا عیان است و در عوالم دیگر (مثل برزخ و قیامت)، ظاهر می‎شود. انسانها در برزخ و قیامت، به همان صورت باطنی که با اعمالشان ساخته‏اند، محشور می‎شوند.

تأملی در کتاب گرانسگ ویرایشی و درست نویسی«استاد ابوالحسن نجفی» در حوزه زبان پارسی «غلط ننویسیم » (۱۳۶۶) ، اثرِ استاد ابو الحسن نجفی در زمره آثاری است که از همان آغاز انتشار در کانون توجه متخصّصان زبان فارسی و مخاطبان عام قرار گرفت. این واقعیّت را از فراوانی نقد ها و همچنین شمارگان و تعدّد چاپ اثر می‌توان در یافت. سبب این توفیق را علاوه بر گرانقدری اثر، تا حدّی در ارجمندی جایگاه نویسنده نیز می توان جستجو کرد. عمده انتقادهایی که تا به حال به اثر شده، عبارت اند از:

۱۸ اسفند سالگرد سید جمال‌الدین اسدآبادى (۱۲۱۷ـ ۱۲۷۵ ش) است؛ بزرگمردی که نقش بنیادینی در بیدارسازی امت اسلام در قرون معاصر دارد. آنچه در پی می‌آید، بخشهایی از کتاب نهضت‌های ‌اسلامی در صدسالة اخیر به قلم استاد شهید است که همچنان شنیدنی و راهگشاست.

سوگند خوردن با زندگی روزمره­ی ما پیوند یافته است و سوگند یاد کردن به عناصر و مولفه های متافیریکی و جان عزیزان و حتی به جان مخاطب ناباور از نمونه های رایج آن است.اما در شاهنامه، یزدان پاک، شب و روز، آتش ،آتش کده های معروف، ماه و خورشید از جمله عناصر مرجع شخصیت ها و قهرمانان برای پیمان بستن و سوگند خوردنند.

چهل سال قبل در سی بهمن ۱۳۵۳ امام موسی صدر رهبر شیعیان لبنان، در «موعظه روزه مسیحیان» در بیروت، در کلیسایی حضور یافت و به سخنرانی پرداخت. امسال به مناسبت چهلمین سال ایراد آن سخنرانی، «انجمن علمی ادیان حوزه علمیه قم» همایشی در تالار اجتماعاتش برگزار نمود که گروهی از فضلا و طلاب در آن حضور یافتند و اساتید محترم به ایراد سخنرانی پرداختند و بانوی مکرمه «حورا صدر» دختر امام موسی صدر هم مطالبی در این باره بیان داشت. آنچه در پی می‌آید، متن سخنرانی استاد خسروشاهی است.

انتخابات در سامان‌دهی نظام ما پذیرفته شده و نقش مهم و اثرگذاری دارد. بنابراین باید بیش از هر چیز دیگر مورد دقت قرار گیرد. هر کس که دلبسته مقام باشد برای نظام خطرناک است و راه او را بستن، جهاد اکبر است

در سقیفه اصلی‌ترین اصول جاهلیت عرب یعنی «تعصب قبیلگی» حیات دوباره یافت، تا آنجا که هرچه در سقیفه اتفاق افتاد، رنگی عربی داشت و از تعصب نسبت به قبیله ناشی ‌‌شده بود. رحلت پیامبر(ص) یکی از بزرگترین حوادث تمام دوران حیات اسلام بود و به سرعت وقایع بزرگ دیگری را به دنبال آورد. اولین حادثه جریان سقیفه بود که بلافاصله پس از رحلت اتفاق افتاد و نقش تعیین کننده‌ای در سرنوشت همه ادوار آینده اسلام داشت.