مقاله

این مقاله به مطالعه تاثیر التقاط فرهنگی در پیکره نگاری هخامنشی و قاجار می پردازد. هنر، فعلی انسانی است و انسان محصور در مجموعه روابطی با محیط پیرامون که بر نحوه تولید و بروز افعال وی که هنر نیز یکی از آن هاست،تاثیر می گذارد.دو برهه هخامنشی و قاجار از دوره هایی است که روابط با سایر کشورها بسیار بوده است.

یکی از مسایلی که باعث مطرح شدن یک کشور در عرصه های خارجی می شود، داشتن روابط خارجی درست و مناسب با دیگر کشورهاست که بیانگر سیاست خارجی آن کشور و سردمداران آن است.بنابراین،موضوعی بسیار مهم و استراتژیک در طول تاریخ بوده است. همواره پیشینیان ما کوشیده اند تا به این امر دست یابند و بتوانند با سیاستی که به کار می بندند،روابط دوستانه و صلح طلبانه را با دیگر کشورها داشته باشند.

ایران از دیرباز گرفتار خشکسالی بوده است،چنان که داریوش در کتیبه خود در تخت جمشیدPd Dبند3)از اهورامزدا می خواهد که ایران را در برابر خشکسالی و دروغ محافظت کند.از این رو،دور از انتظار نیست که آیین های باران خواهی از دیرباز در ایران رواج داشته باشد؛همچنان که برپایه گزارش های ثبت شده تا پنجاه سال پیش، آیین باران خواهی در بسیاری از مناطق ایران،به گاه خشکسالی برپا می شدند

با ظهور اسلام،اعراب موفق به نفوذ در کشورهای متمدن و غنی شدند و تحت تاثیر فرهنگ و تمدن آن ها حکومت ساده اسلامی را به یک امپراطوری عظیم تبدیل کردند.شیوه حکومت ساسانیان الگوی مناسبی برای دولت اسلامی بود.تشکیلات اداری ابتدایی و اولیه توسط ایرانیان تاسیس و در عصر عباسیان به اوج رسید و به سازه ای منسجم و منظم تبدیل شد

در بخش دوم از معرفی واژگان رشته های مختلف علوم که فرهنگستان اول در عصر رضاشاه، جایگزین لغات بیگانه کرده و به تصویب رسانده است؛ به ارائه لغات و اصطلاحات طبیعی که به علم جانورشناسی، گیاه شناسی و زمین شناسی مربوط می شوند، اشاره می نماییم.

«شاه - شکارچی» یکی از خصایص ایدئولوژیکی سلطنت هخامنشی است. شاه - شکارچی - راهبر، نخستین فرد در مبارزه و جنگ به حساب می آمد و شکار و شکارگاه نیز عرصه ممتازی برای اثبات دلاوری شاه بزرگ بود و پارسیانی که مدعی شاهی بودند،از جمله کورش جوان (برادر اردشیر دوم)،در میان تمامی صفاتی که ادعاهایشان را توجیه می کرد

این مقاله می کوشد کوه در فرهنگ باستانی ایران را به روش توصیفی و شیوه تحلیل محتوا،مورد بررسی قرار داده و باورهای اساطیری و افسانه های ایرانیان در باره کوه را تبیین و تحلیل کند و به آثار بزرگانی بپردازد که باورها و اعتقادات خود را با بهره بردن از این جلوه بی مانند هستی بیان داشته اند.

اسطوره ها پس از پیدایش در میان بشر اولیه و در واقع، آغاز دورۀ تکرار و تجلی شان، جایگاه خود را به شکلی ویژه در قالب نمادها، رمزها و استعاره ها در هنر و ادبیات یافتند. آنچه مایۀ ماندگاری بسیاری از شاهکاریهای ادبی است، تکرار و تجلی نمودها، مفاهیم و در واقع داستان هایی است که شاید بتوان ریشۀ آن ها را در قدیمی ترین روزگاران یافت و اسطوره ها، همین مفاهیم و داستان های تکرار شده به اشکال گوناگون هستند.

مانی به دلیل بینش گنوسی و عرفانی خود، اهمیت زیادی برای خرد قائل بود. آیین مانوی مانند همۀ مکاتب عرفانی بر این اندیشه مبتنی بود که جان انسان گوهری ایزدی دارد که در زندان ماده گرفتار شده است. باید همۀ نیرو را به کار گرفت و آن را از این اسارت نجات داد و به وطن اصلی باز گرداند.

این مقاله به منظور بررسی نمادین، مقام و موقعیت ماه در میان مردم ایران زمین از دیرباز و بازتاب اسطوره یی آن در اندیشه ی مولانا است که با روش کتابخانه ای نگاشته شده است. سعی شده که پس از استخراج کاربردهای گوناگون ماه در غزلیات و مثنوی مولانا، همچنین کاربردهای نمادین ماه در اسطوره ها با استفاده از روش تحلیل محتوا به طبقه بندی، توصیف و بازتاب معانی نمادگونۀ ماه به صورت های مختلف و تأثیر کاربرد آن در اندیشۀ مولانا پرداخته شود.