مقاله

میرزا زین العابدین خان طبیب، بزرگ و سرسلسلۀ خاندان مؤتمن، با اصالتی کاشانی در سال 1247ق.(1210ش) در شهر تهران محلۀ پامنار، کوچه حمام کاشانی ها دیده به جهان گشود. او در اوان کودکی نزد پدر خود میرزا محمد که از مستوفیان دربار و دستگاه دیوانی محمد شاه قاجار بود و از طرفی با کمک معلمین سرخانه به تحصیل علوم قدیمه، متون نظم و نثر و علوم ادبیه و عربیه اشتغال ورزید.

پس از عقد عهدنامه گلستان بین دو کشور ایرانو روسیه که به دنبال جنگهای ده سالۀ(1218-1228ه.ق) انعقاد یافته بود، به علت ابهاماتی که هنوز در مورد خطوط سرحدی وجود داشت، یک سلسله روابط متشنج سیاسی به طور متناوب بین دو کشور ایجاد گردید و به دنبال تجاوزهایی که گهگاه از طرف روسیه به ایران صورت می گرفت، در سال 1341ه.ق ناحیه گوگچه را متصرف گردیدند.

با شکل گیری شاهنشاهی هخامنشی (559 تا 331 ق.م)، مناطق وسیعی با مردمان و آداب و سنن مختلف تحت فرمان ایران قرار گرفتند. اداره این مناطق مختلف نیازمند راه های ارتباطی مجهز و فراوانی بود تا دسترسی به همه قلمرو شاهنشاهی را آسان کند.

بسامد بالای واژه «درد» و واژه های مربوط به آن در تعابیر و تصاویر گوناگون، همراه با القای مفاهیمی ویژه بر مبنای واژه مذکور، تمامی آثار عطار نیشابوری را در میان آثار دیگر شاعران عارف، ممتاز ساخته است. این مقاله بر آن است تا با تکیه بر کیفیت آثار عطار در این حوزه، عوامل مرتبط و موثر در چگونگی شکل گیری چنین کیفیتی را مورد ارزیابی قرار دهد.

پیمان" در آیین مزدیسنی نیرویی است که از "اشه" می آید، "اشه" اصولاً به معنی "نظم" است و معادل dharma سنسکریت است. این نظم ابعاد مادی و معنوی زندگی را دربر می گیرد. بنابراین در بُعد مادی "تعادل درخواست ها و نیازها"، و در بعد معنوی "راست و درست" بودن است. پس پیمان یک اصل اخلاقی است.

در موضوع زمینه ها، علل و عوامل اسلام گرایی ایرانیان دو رأی کلی مشاهده می شود، برخی این پدیده را محصول حسن تدبیر ایرانیان برای حفظ هویت ایرانی خود می دانند که در پوشش آن توانستند شمشیر تیز و برنده ی اعراب را کند و در مسیر اهداف خود هدایت کنند.

جهان انسان، جهان اندیشه است و زندگی بدون اندیشه سزاوار انسان‌بودن و انسان‌شدن نیست. اندیشه برترین نمود جان انسانی است. اندیشه عین نحوۀ بودن انسانی ماست، و درحقیقت هر کس تا بدان حد هست که می‌اندیشد. در پرتو اندیشه است که مبادی و غایات را می‌توان شناخت و خبر از جاودانگی و چگونه جاودانه ‌ماندن را داد. در سایه اندیشه است که می‌توان زندگی را مشق مردن دانست.

دامنه ی گسترش واژه های زبان های ایرانی و از آن جمله زبان فارسی در زبان های دیگر به محدوده ی جغرافیایی یا دوره ی زمانی خاصی محدود نمی شود و می توان این پدیده را در حوزه های گسترده ی جغرافیایی گسترده و در زبان هایی متعدد و نیز در گستره ی قابل توجهی از زمان مشاهده نمود.

اقوام هند و ایرانی پس از خارج شدن از زیستگاه مشترک خود که 1500 سال در آن می زیستند، با همه ی اختلاف ها و تفاوت هایی که به سبب زمینه های تاریخی ، جغرافیایی و فرهنگی پسش آمده از این جدایی یافتند و با وجود برخی از تقابل هایی که مقارن این جدایی رخ نمود ، بسیاری از باورها و آیین های مشترک خود را همچنان حفظ کردند .

با نگاهی به فرهنگ دهخدا از فراوانی وجود اسم «باد» در ترکیب نام روستاهای ایران شگفت زده می شویم. این اسامی حکایت از اهمیت واژه ی «باد» در اندیشه ی ایرانی دارد. بدیهی است که اعتقاد به تقدس و احترام به عناصر عالم و مظاهر طبیعت در نزد تمام اقوام بدوی رایج بوده است. آب، باد، خاک و آتش هر کدام جایگاه خاص خویش را داشته و پرستش مخصوص به خود را دارا بوده اند.