مقاله

دکتر احمد تمیم‌داری در یادداشت اختصاصی برای ایبنا نوشت: پس از ترجمه شـاهنامه به ديگر زبان‌های زنده جهان، دگرگونی‌های مثبت و تكامل اجتماعی را در جوامع وابسته به آن‌ زبان‌ها، شاهد هستيم.

در ابتدا سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز پاسداشت زبان فارسی را گرامی می‌داریم. بزرگداشت فردوسی، بزرگداشت هویت قومی، زبان‌فارسی و هویت‌ ملی‌ ایران است و هر قدمی که در این مسیر برداریم، در راه خودشناسی و هویت‌قومی‌مان برداشته‌ایم. ما بیش‌تر از هر چیزی به این هویت نیازمندیم چنانکه به پدران خود و به شناسنامه خود نیازمندیم.

«شاهنامه» به راستی موسیقی است؛ شاهنامه شاهكاری است كه خود به خود از داستان‌های زیبایش و وزن شعرش، موسیقی به وجود می‌آید. موسیقی‌هایی كه می‌توان همه آنها را به صورت اُپرا، باله یا سبك‌های دیگر اجرا كرد. من در بچگی از رادیو شیرخدا را شنیده بودم و از هفت، هشت سالگی برنامه رادیویی شیرخدا را گوش می‌كردم. بعدها كه بزرگ‌تر شدم به تدریج درباره زورخانه شنیدم و اینكه این نوع موسیقی در زورخانه‌ها اجرا می‌شود.

جام جهان‌‌نمایِ جمشید و کیخسرو مشهورترین جام‌هایِ ویژۀ متون و روایات ایرانی است. غیر از توضیحات منابعِ ادبی، تاریخی، داستانی، و فرهنگ‌های قدیم، محققان دورۀ معاصر از حدود 150 سال پیش تاکنون به این دو جامِ نام‌دار پرداخته‎ و نکات بسیاری را دراین‌باره مطرح و روشن کرده‌‌اند

حاصل پژوهش گرایی‌این شده است که هر دو بال پژوهش و آموزش دانشگاه شکسته و ناتوان هستند. اکنون حکمرانی و حکمرانان آموزش عالی با‌این پرسش جدی رو به رو شده‌اند که: پژوهش‌گرایی منجر به چرخش پژوهشی دانشگاه‌ها نشد، حال جز تخریب آموزشی دستاوردی داشت؟

زنده‌ یاد محمدرضا باطنی، از دوستان و همکاران قدیمی‌ام بود؛ سال 1348، دو سال پیشتر از من وارد گروه زبان‌شناسی دانشگاه تهران شد و همان سال از پایان‌نامه دکترای خود با عنوان «توصیف ساختمان دستوری زبان‌ فارسی» بر اساس نظریه مقوله و میزان هلیدی، زبان‌شناس مشهور بریتانیایی دفاع کرد. همان سال هم نتیجه این پایان‌نامه از سوی نشر امیرکبیر منتشر شد.

شگفت زده شدم وقتی شنیدم که سروش از " جناب هیدگر" و نظر او درباب حقیقت گفت، از رورتی نقل قولی بسیار مهم کرد و غیره. سروش با آشنایی بسیار اولیه و اجمالی که اخیرا با مباحث پست مدرن پیدا کرده ، با تواضع از هرگونه تعریف جامع و مانع و قاطع از روشنفکری و حقیقت امتناع ورزید و صرفا به تعدد و تکثر دیدگاهها در این باب اشارت کرد.

درخت از دورترین ایام، در اساطیر، آیین‌ها و کیش‌های عرفانی، دارای اهمیت بوده است. بسیاری از اقوام باستانی، آن را به‌عنوان نماد جایگاه خدایان یا خود خدا می‌پرستیدند. در دوره‌های بعدی نیز وسیلۀ صعود به آسمان و یکی از راه‌های برقراری ارتباط با خدایان بوده است.

در تاریخ‌نگاری، مبحث اعتقادداشتن یا اعتقادنداشتتن مورخ به «احکام نجوم»، از نکات مهم و در کانون توجه است. ابوحنیفه دینوری، از مورخان بزرگ تمدّن اسلامی در قرن سوم قمری/نهم میلادی، کتاب اخبارالطوال را براساس شیوﮤ تاریخ‌نگاری عمومی تألیف کرده است.

واژه‌های قرآن، مانند واژه‌های هر متن ادبی دیگر، با معنایی گره خورده‌اند که مخاطبان اول آن را غالبا بهتر درک می‌کردند. معانی بعدی یا مفاهیم (برداشتها) واژه‌ها در طول تاریخ به دلایل گوناگون پدید می‌آیند. این مقاله ضمن تفکیک «معنا» از «مفهوم» بر اهمیت فهم معنای اول در چارچوب اصول معناشناسی تأکید دارد و بر این است که غیاب معنای اول، اعم از حقیقی و مجازی، می‌تواند فهم قرآن را سخت، پیچیده، و گاهی غیرواقعی کند.