دانش خواندن و نوشتن به طورعام و موضوع کتاب، کتابخانه و کتاب‌خوانی به طور خاص در تاریخ و فرهنگ ایران سابقه‌ای دراز و طولانی دارد و مردم ایران همواره با این موضوعات با احترام یاد کرده اند.
ابن‌خلکان، فارابی را بزرگترین فیلسوف مسلمان می‌داند. آثار این متفکر بی‌نظیر مسلمان از یک سو و پیشگامی‌اش در طرح مباحث فلسفی از دیگر سو و تأثیری که بر فلاسفه بعد از خویش گذاشت، سبب شد وی را مؤسس فلسفه اسلامی بدانند.
مقدمتاً باید تأکید کنم که کلمه فلسفه در عنوان این وبینار را اگر هم نظر برگزارکنندگان معنی عام آن بوده، من به «فلسفه اسلامی» تفسیر می‌کنم و در باره آینده فلسفه اسلامی در ایران سخن می‌گویم. برای اظهار نظر در باره آینده فلسفه در ایران، به نظر می‌رسد که باید نظر به گذشته بیفکنیم و از رخدادها و وقایعی که برای فلسفه، آموزش و پژوهش آن پیش آمده و فلسفه را در ایران به حرکت رو به جلو واداشته، مورد ملاحظه قرار دهیم تا بتوانیم برای آینده نتیجه بگیریم.
مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی از معدود محل هایی بود که جمع زبده ای از اهل دانش و ارباب فضل و فضیلت را در آن یکجا می دیدم. آغاز این دیدار حوالی ۱۳۶۵ بود. بخت دیدار اکثریتی از آنها را قبلا نداشته بودم. در آغاز کار که دائرة المعارف در ساختمانی دو طبقه واقع در خیابان شهید آقایی، نیاوران، شکل گرفت، این جمع فرهیخته انگشت شمار بودند.
فقه شیعی در طول تاریخ خود را از خواهش‌های اصحاب قدرت دور می‌داشت چرا که قدرت سلطان غاصب را نامشروع می‌دانست و با اجتهاد و تفکر فلسفی خود قشری‌گری دینی را با روح دین در تضاد می‌دید.
حکمت‌اله ملاصالحی می‌گوید برخی که فکروعقل‌وفهم و استدلال فلسفی را چوبین دانسته‌اند، هنر دلیری و استقلال آن را در میانه میدان و تیزی و برندگی زبان فلسفه را یا ندیدند یا به انکار آن پرداختند.
مسئلۀ تجدید حیات اسلام و در مرحلۀ پیش رفته تر آن، «رنسانس اسلامی»، به طور ویژه در دو قرن اخیر از طرف مصلحان و متفکران دینی جهان اسلام، به منظور حل و فصل مسئلۀ عقب ماندگی و نیز برخورد با مسئلۀ هجوم فرهنگ و استعمار غربی، مطرح شده است.
علّامه اقبال لاهوری از شاعران بزرگ فارسی گوی شبه قاره هند است که اهمیت و جایگاه وی در بین مردم ایران و شبه قاره هند، بر کسی پوشیده نیست. وی درجهت بیان افکار آزادی خواهانه و وحدت طلبانه خود، از زبان شعری فارسی بسیار مدد جسته است.
«شرق‌شناسان گاهی در کشورهای خودشان هم در امان نبودند و ممکن بود به تهمت کفر و الحاد دچار آیند، چنانکه یوهان هربست، مردی که نخستین بار ترجمه‌ای لاتین از قرآن را در قرن شانزدهم چاپ کرد، «به نشر اکاذیب اسلام‌دوستان» متهم و به حکم شورای شهر بازل زندانی شد. بیم آن می‌رفت که حتی پرهیزگارترین یا آزموده‌ترین خوانندگان هم با بدعت‌های این کتاب اغوا شوند.
ما همه به جای همفکری و هم سخنی ملامتگر یکدیگر شده ایم. به سخن یکدیگر گوش نمی کنیم. دیگران یا دیگری مجهول را مقصر می دانیم و هیچ کدام مسئول هیچ چیز و هیچ کار نیستیم.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید