مقاله

واقعه کربلا با وجود اهمیتش به‌ویژه برای ما شیعیان و ایرانیان، به آن درجه که باید و شاید از منظر تاریخی بررسی نشده است. از سوی دیگر برخی از تحقیقاتی که درباره سایر ابعاد این واقعه مانند شناخت شهر کوفه موجود است ناکافی و ایدئولوژیک است.

با غور در شعر مولانا به طور مشخص به دو نوع "من"بر میخوریم: یک من دروغین که تنها تصویر و سایه ای از من حقیقی است ؛در برابر منی دیگرکه حقیقی است ومفهوم واقعی هستی انسان را تشکیل میدهد.

مثنوی مولوی با وجود شباهت های معنایی و فکری با مثنوی های تعلیمی پیش از خود و حتی با وجود برتری نسبی آثاری چون حدیقه سنایی و مثنوی های عطار از دیدگاه زبان ادبی و ظرافت های هنری، بیش از آنها مورد استقبال خوانندگان و مخاطبان خاص و عام قرار گرفته و شهرت بیشتر یافته است.

به گواه آثار سایر بزرگان ادبیات فارسی، می توان دریافت که شمار قابل ملاحظه ای از اشعارِ کلیات شمس، متعلق به مولانا نیست. اشعاری از سلطان ولد، سنایی، عطار، خاقانی و برخی دیگر با تغییراتی، در غزلیات شمس به نام مولانا ضبط شده است.

پیر لکوک، ایران‌شناس و دانشمندی که در سه موضوع بسیار گسترده و شاخص: زبان‌ها و گویش‌های ایرانی، اوستاشناسی و شاهنامه‌پژوهی سرآمد ایران‌شناسان روزگار خویش است. اخیرا بنیاد موقوفات افشار جایزه بزرگ خود را به این دانشمند عالی مقام اهدا کرد.

درگذشت استاد حسن‌زاده آملی، عالم ربانی و حكیم صمدانی و عارف الهی را خدمت همه اهل حكمت و فلسفه و جامعه علما تسلیت عرض می‌كنم. در حدیث است كه خداوند علم را با رفتن علما از میان بر می‌دارد. علم تعبیری انتزاعی است و وقتی عالم نباشد، علم هم نیست.

محدثان بر اساس حدیث پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم که فرمودند: «مَن حَفِظَ عَلَی اُمَّتِی اَربَعِینَ حَدیثاً مِمّا یَحتَاجُونَ اِلَیهِ فِی امرِ دینِهِم، بَعَثَهُ اللهُ عزّ و جلّ یَومَ القِیامَةِ فَقِیهاً عَالِماً» ، به تدوین مجموعه هایی دست یازیدند که با عنوان «الاربعون حدیثا» یا «چهل حدیث» مشهور شد.

نگارگری به عنوان یکی از جلوه‌های هنراسلامی، سیر تحول ‌معنوی خود را از فرهنگ حاکم‌ برجامعه گرفته و در بخشی از آثار با اتکاء به هندسه معماری اسلامی فضایی متناسب با آن معانی ایجاد نموده‌است.

عموماً داوری‌ها درباره تحولات فکری و اعتقادی اسماعیلیه نخستین و پیشافاطمی و آغاز دوران فاطمیان در صد سال اخیر به دلیل مشکل انتساب و ماهیت متون منتسب به این گروه‌ها دچار ایراد است.

از خبرهای خوش این روزها تدبیری است که حکومت هند برای ترویج و تقویت زبان فارسی اندیشیده‌است؛ در حالی که مهد زبان فارسی، افغانستان، چشم‌انداز چندان روشنی ندارد. شاید ریشه آن تصمیم به همین تحولات منطقه بازمی‌گردد. براساس مصوبه‌ای جدید، زبان فارسی در مدارس هند، برخلاف گذشته، به یکی از زبان‌های محلی قابل انتخاب برای دانش‌آموزان تبدیل می‌شود؛ در حالی که پیش‌ترها در نظام آموزشی آن کشور، زبان فارسی یک زبان خارجی به حساب می‌آمد.‌