گفتگو

فریدون جنیدی یکی از شاهنامه‌پژوهانی است که از گذشته تا امروز تلاش کرده زوایای پیدا و پنهان شاهنامه را به مردم، به‌ویژه آنهایی که به «بنیاد نیشابور» که او مدیریت آن را به عهده دارد، بشناساند. خودش بر این باور است که توانسته در این زمینه تا ‌حدود زیادی موفق باشد و امروز از حد نصاب گذشتن کلاس‌های شاهنامه‌خوانی در بنیاد نیشابور به‌خوبی گواه این ادعاست که اقشار مختلف جامعه همچنان عطش شناختن فردوسی و اثر سترگ او شاهنامه را دارند. با این‌حال زمانی که تصمیم به گفت‌وگو با این محقق ادبی گرفتم، این سوال را در ذهن دنبال می‌کردم که دلایل پررنگ شدن دو چهره فردوسی و مولوی، به‌خصوص در این سال‌ها چه بوده است؟ این موضوع، دستمایه گفت‌وگو با این شاهنامه‌پژوه قرار گرفته است.

گفت‌وگو با غلامحسین ابراهیمی‌دینانی همواره جذابیت‌های خاص خودش را دارد. او که خودش را سرباز عقل می‌داند، در هر مصاحبه و سخنرانی محور بحث‌هایش را متمرکز بر دفاع از خرد قرار می‌دهد. روش بحث او نیز که همواره با پرسش و پاسخ‌های کوتاه همراه است، یادآور دیالوگ‌های کلاسیک فلسفی است.

منِ ایرانی حس می‌کنم که حیف است آخرین برگ‌های درخت کهن زبان فارسی در چین بریزد

محمدحسین خسروپناه، پژوهشگر حوزه تاریخ و سیاست در ارزیابی وضعیت چاپ کتاب‌های حوزه تاریخ شفاهی ایران گفت: داشتن حداقل آزادی‌های سیاسی اجتماعی در جامعه در نوشتن و ضبط خاطرات بسیار مهم است. زیرا در کشورهایی که آزادی‌های سیاسی و اجتماعی کم و محدودیت‌ها زیاد است، خاطراتی که منتشر می‌شود با پرده‌پوشی‌های بسیار مواجه است.

هر ساله در بیست و هفتم شهریورماه، همگاه با روز بزرگداشت شعر و ادب پارسی، نام و یاد شاعر بزرگ ایران زمین، استاد سید محمدحسین شهریار دوباره زنده می‌شود و امسال نیز پس از گذشت بیست و‌هشت سال از خاموشی آن شاعر بزرگ شیعه، انقلابی و سترگ زبان فارسی و تركی بار دیگر یاد و خاطره آن بزرگ استاد شعر و ادب ایران زمین را گرامی می‌داریم.

مرام و منشی یگانه دارد. وارد بازی القاب نمی‌شود. آذر ٩٣ برای رد نشان شوالیه فرانسه نوشت: «شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی همان‌طور که نزد مردم است، نزد مسئولان - که باید خدمتگزاران تاریخ و فرهنگ و هنر باشند - می‌بود، یک هدیه و عنوان غیرخودی این‌همه انعکاس نداشت.

تایلند، بخشی از سرزمین تاریخی سیام است که نام آن در متون قدیمی ایران بسیار دیده می‌شود. سرزمینی که در گذشته به دلیل وجود جنگل‌ها، مناظر طبیعی بکر و همچنین طبیعتی افسانه‌ای، همراه با معابد چشمگیر بودایی، در اذهان بازرگانان ایرانی به بهشتی روی زمین بدل شده بود و در ایران، رؤیای رسیدن به این سرزمین دست‌نیافتنی بود. در دوره معاصر اما تایلند، کشوری است که نامش با مفاهیم ناپسندی پیوند یافته است، اما آیا این تصویر ناپسند با واقعیت فرهنگی این کشور انطباق دارد؟

خسرو خواجه‌نوری، مترجم کتاب «شاه عباس» گفت: در کتاب‌های اکثر ایران‌شناسان صفوی که به فارسی ترجمه می‌شود بعضی از اصطلاحات تاریخی به درستی منعکس نشده است که می‌توان آثار رودی متی، ویلم فلور و شعله کوئین اشاره کرد.

آنچه در آینده پیش خواهد آمد، قدری وابسته به تصمیمات ما و کمی وابسته به تصمیماتی است که در دنیا گرفته می‌شود. آنچه روشن است اینکه ما نمی‌توانیم برای دنیا تعیین کنیم هر دم در مقابل هر موقعیت چه تصمیمی بگیرد، اما با تطبیق وضعیت خودمان و نسبت خودمان با دنیا، می‌توانیم تا جای ممکن تصمیماتی بگیریم که ما را به آینده مطلوب‌مان نزدیک‌تر کند. فرهنگستان علوم یکی از پایگاه‌هایی است که در مسائل علمی و فرهنگی کشور نقش موثری ایفا می‌کند. مرکز مطالعات علم و فناوری فرهنگستان علوم، شورایی به نام آینده‌نگری تشکیل داده است که گروهی از اهالی علم و تحقیق در آن روی مساله آینده ایران پژوهش می‌کنند.

به یاد ندارد نخستین شعر زندگی‌اش را کی سروده، اما بواسطه 20 سال فعالیت جدی در عرصه ادبیات، انتشار 12 مجموعه شعر در کارنامه کاری‌اش ثبت شده. «مریم جعفری آذرمانی» از آن دسته شاعرانی است که امید چندانی به اینکه شعر گفتن به شغل و حرفه‌اش تبدیل شود ندارد اما از انتخاب خود هم چندان پشیمان نیست.