اخبار

طرح جامع تاریخ امامان معصوم(ع) از سال 1392 در دستور کار گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه قرار گرفت. هدف از انجام این طرح نسبتاً بزرگ ارائه یک متن متقن و در عین حال درسی درباره هر یک از امامان شیعه در سطح کارشناسی و کارشناسی ارشد است. اینکه تا چه مقدار اهداف این طرح، تأمین و برآورده شود بستگی به تلاش نویسندگان دارد.

نبود سرمایه‌گذاری و حمایت از تولیدات ادبی با مضامین بلند دینی و عاشورایی در کنار کم‌توجهی نویسندگان به خلق آثار خلاقه منجر به ضعف بازار تولیدات ادبیات داستانی با این مضامین شده است.

ین پرسش برای همگان وجود دارد؛ چرا آن هنگام كه می‌خواهیم از امام حسین(ع) بدانیم بیشتر و بیشتر بر قیام و شهادت ایشان متمركز می‌شویم و از جنبه‌های حماسی زندگی حضرت كه فصل كوتاهی و پایانی حیات او را دربرمی‌گیرد می‌نویسیم. بالاخره این پرسش برجا است؛ حسین، پیش از قیام كیست و حیات او چگونه بود و چرا چنین سرنوشتی - البته تاریخ ساز- پیدا كرد؟

سیاحان و جهانگردانی که در روزگار صفوی و قاجار به ایران سفر کرده‌اند درسفرنامه‌های خود اشارات جالب توجه و قابل تاملی درباره مراسم ایرانیان در ماه محرم کرده‌اند. پیترو دلاواله، جهانگرد ایتالیایی که در دوره صفویه به ایران سفر کرد از جمله این جهانگردان است که در سفرنامه خود اطلاعات جالبی درباره این مراسم ارائه می‌دهد.

مده کارهایی که در‌باره امام حسین (ع) تولید شده است ناظر به واقعه عاشورا است. درواقع امام حسین (ع) پیش از عاشورا کمتر بررسی شده و اگر هم شده است در حد یک عبور سطحی بوده است. تحلیلگران تاریخی به سرعت از زندگی‌60ساله ایشان گذشته‌اند تا به واقعه عاشورا رسیده و به صورت مفصل به آن پرداخته‌اند. متاسفانه این کوتاهی نوعی جای خالی ایجاد کرده است که ما باید این جای خالی را در پژوهش‌های خود مدنظر قرار دهیم و به آن توجه کنیم.

حضرت ابوعبدالله حسین بن علی(ع)، امام سوم از ائمة اثنی‌عشر(ع) و پنجمین معصوم از چهارده معصوم(ع)، فرزند دوم علی بن ابی‌طالب(ع) از حضرت فاطمه(ع) در سوم یا پنجم شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد. مدت حملش را شش ماه و ده روز نوشته‌اند. تفاوت سن او با برادر بزرگترش امام‌حسن(ع) کمتر از یک سال بود. پس از تولدش بشارت به رسول اکرم(ص) بردند و حضرت شادمانه به دیدار فرزند و فرزندزادة خود شتافت، در گوش راست نوزاد اذان و در گوش چپش اقامه گفت و نام او را با اشتقاق از نام حسن(ع) «حسین» (یعنی حسن کوچک) نهاد که تا آن زمان در عرف عرب سابقه نداشت.

کسانی که به زیارت حرم امام حسین(ع) در شهر کربلا می‌روند، این زیارتگاه با شکوه را بسیار آشنا می‌یابند؛ از آن‌رو که ساختمان‌های حرم و تزئینات به کار رفته در آنها شباهت زیادی به زیارتگاه‌های ایران مانند آستان علی‌ بن موسی‌الرضا(ع)، حرم حضرت معصومه(س) یا آستان شاه‌چراغ دارد. در واقع، حرم حسینی که پیشینه ساختمان‌های کنونی آن به بیش از هزار سال پیش می‌رسد، در طول تاریخ به همت ایرانیان و به دست برجسته‌ترین هنرمندان این سرزمین شکل گرفته است و از نظر اسلوب معماری در چارچوب مکتب معماری ایران قرار دارد.

درباره‌ی ساخت نخستین بنای آرامگاه برای امام حسین (ع) اختلاف‌ نظر وجود دارد؛ برخی معتقدند قبیله‌ی بنی‌اسد که پیکر شهدای کربلا را دفن کردند، ساختمانی هم برای آرامگاه امام (ع) ساختند و برخی دیگر می‌گویند، نخستین آرامگاه به‌دست مختار ثقفی برای امام حسین (ع) ساخته شد.

اشاره: آنچه در پی می‌آید، بخشهایی از پیام بلند و پرمحتوای حضرت آیت‌الله جوادی به همایش بین‌المللی ریاضی است كه در اینجا به مناسبت سالروز ولادت امام حسین(ع) تنها مطالب مرتبط با آن امام همام از نظر خوانندگان گرامی خواهد گذشت.