همایش «ادبیات؛ زبان همدلی» با محوریت مفاهیم صلح‌طلبانه در متون ادبی کشورهای مختلف، نیمه دوم اسفندماه سال جاری در شیراز برگزار می‌شود.
سوم شهریور هزاروسیصدوبیست- چهارم آبان هزاروسیصدونودوشش. در میانه این دو تاریخ علی‌اشرف درویشیان، نویسنده معاصر و راوی سال‌های ابری و سلول ١٨ و آبشوران و تلخستان، زیست و قریب‌به نیم قرنِ آن را به روایتِ روزگار مردمان فرودست خطه غرب پرداخت. او با نوشتنِ نخستین داستان‌هایش «از این ولایت» در سال‌های نخست دهه پنجاه، دستگیر شد و به زندان افتاد و بعد از این در كرمانشاه و تهران چند بار دیگر در بند شد و از معلمی بركنار، تااینكه همزمان با انقلاب اسلامی با دیگر زندانیان سیاسی آزاد شد و به‌قول خودش «مردم آزادشان كردند.»
هفته گذشته، نویسنده كتاب«نخبه‌گرایی مشاركتی»، در محل پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی حضور یافت و با دعوتی كه پژوهشگاه از چند اندیشمند علوم سیاسی به عمل آورده بود، به سوالات و ابهامات طرح شده از اثر پاسخ گفت. اگر بخواهیم نظرات دكتر پگاه مصلح را در این «كرسی ترویجی» بسنجیم، این پرسش پیش می‌آید كه آیا پدیدآورنده كتاب توانسته مخاطبان خویش را اقناع كند؟ مطالبی كه دراین نوشتارمی آید، تاحدی می‌تواند به این پرسش اساسی پاسخ دهد؛ اما پیش از آن، بهتر آن است كه با نگاه به خود كتاب، مضامین آن، موشكافی شود.
علم چنانكه گفته شد هر چه و هر جا باشد منشا اثر است و به كار می‌آید؛ مع‌هذا گاهی می‌بینیم كه علم را به علم سودمند و علم بیهوده تقسیم می‌كنند و مثلا می‌گویند فلسفه هیچ سودی ندارد و همت‌ها را باید صرف علم كرد. غافل از اینكه اگر جان علم كه تفكر است نباشد، میل به علم نیست و این میل با سفارش این و آن حاصل نمی‌شود. البته این درست است كه از فلسفه هیچ بهره‌‌ای نظیر آنچه از مهندسی و پزشكی عاید می‌شود، به دست نمی‌آید.
علی‌اشرف درویشیان(نویسنده) پس از یک دوره طولانی بیماری ساعتی پیش در کرج دار فانی را وداع گفت.
«کتابخانه و موزه ملی ملک» نخستین موزه وقفی- خصوصی « موزه ایران باستان (موزه ملی ایران)» نخستین موزه ملی دولتی
«علی قلی خان ایلخانی بختیاری» ملقب به «سردار اسعد دوم» یا «سردار اسعد بزرگ» در سال 1226 هجری شمسی در منطقه جونقان [حوالی شهرکرد] دیده به جهان گشود. او در خانواده «ایلخانی بختیاری» که تقریباً پشت به پشت رهبری طوایف بختیاری را در دست داشتند پا گرفت.
24 اکتبر 1813 میلادی مصادف با 29شوال 1228 هجری قمری، انعقاد عهدنامه‌ای برای صلحی ناپایدار بین ایران و روسیه، پس از سال‌ها جنگ و کشمکش‌های بسیار به سرانجام رسید؛ سرانجامی ناموفق برای ایرانیان؛ عهدنامه‌ای که بسیاری از ایرانیان یازده فصل آن را تحمیلی، ننگین و خفت‌آور تعبیر می‌کنند و روز امضای پیمان را یکی از بدترین روزهای تاریخ خود می‌دانند.
درسال ۱۳۳۷ خورشیدی حبیب‌الله ثابت پاسال، سرمایه‌دار بخش خصوصی، تأسیس یک فرستنده تلویزیونی را به دولت وقت پیشنهاد داد و دولت نیز پیشنهاد او را پذیرفت و برای آنکه کار جنبه قانونی داشته باشدمجلس شورای ملی در29 تیر ماه سال ۱۳۳۷، ماده‌ای با چهار تبصره به تصویب رساند:
به شهادت تاریخ، گستره نیلگون خلیج فارس، همواره تحت حمایت حاکمیت پارسیان بوده، و ایرانیان نه تنها بر این قلمرو آبی ، بلکه بر فرسنگ‌ها دورتر از آن- در زمانه ای که هنوز نامی از بسیاری از کشورهای تازه رسمیت یافته امروزی در بین نبوده- حکمروایی داشته اند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید